Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іншае:літаратура-старажытнай-русі-xi-xiii-стст [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:іншае:літаратура-старажытнай-русі-xi-xiii-стст [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 12: / Радок 12: @@
 Большую частку літаратурнага фонду старажытнарускай пісьменнасці складала перакладная літаратура грэка-візантыйскага паходжання. Найперш былі перакладзены асобныя кнігі Бібліі — найбагацейшы па змесце помнік сусветнай культуры, які складаецца з твораў выключнай мастацкай сілы і глыбокай жыццёвай мудрасці. Біблія аказала значны ўплыў на развіццё культуры многіх народаў свету, бо ўжо аўтары першых арыгінальных твораў старажытнай літаратуры часта яе цытавалі, пераймалі яе стыль, выкарыстоўвалі біблейскія\\
 матывы і вобразы.\\
-Асобны жанр рэлігійнай літаратуры складалі [[slounik>апокрыф|апокрыфы]] — творы, блізкія па змесце да Святога Пісання, але не ўключаныя ў канон і афіцыйна забароненыя хрысціянскай царквой. У апокрыфах больш падрабязна распрацоўваліся асобныя сюжэты і эпізоды з Бібліі. Асабліва папулярным быў апокрыф «Хаджэнне Багародзіцы па муках», у якім Багародзіца паказана як заступніца людзей, іх апякунка.\\
+Асобны жанр рэлігійнай літаратуры складалі [[слоўнік/апокрыф|апокрыфы]] — творы, блізкія па змесце да Святога Пісання, але не ўключаныя ў канон і афіцыйна забароненыя хрысціянскай царквой. У апокрыфах больш падрабязна распрацоўваліся асобныя сюжэты і эпізоды з Бібліі. Асабліва папулярным быў апокрыф «Хаджэнне Багародзіцы па муках», у якім Багародзіца паказана як заступніца людзей, іх апякунка.\\
-Найбольш распаўсюджаным з усіх жанраў царкоўна-рэлігійнай літаратуры быў [[slounik>агіяграфія|агіяграфічны]], або жыціі. Героі гэтых твораў — падзвіжнікі хрысціянскай веры, святыя, кананізаваныя царквой. Самымі дасканалымі ў мастацкіх адносінах творамі агіяграфіі з'яўляюцца «Сказанне пра Барыса і Глеба» і «Жыціе Еўфрасінні Полацкай».\\
+Найбольш распаўсюджаным з усіх жанраў царкоўна-рэлігійнай літаратуры быў [[слоўнік/агіяграфія|агіяграфічны]], або жыціі. Героі гэтых твораў — падзвіжнікі хрысціянскай веры, святыя, кананізаваныя царквой. Самымі дасканалымі ў мастацкіх адносінах творамі агіяграфіі з'яўляюцца «Сказанне пра Барыса і Глеба» і «Жыціе Еўфрасінні Полацкай».\\
 Забітыя ў 1015 г. па загадзе кіеўскага князя Святаполка браты Барыс i Глеб праз шэсць гадоў былі афіцыйна прызнаны першымі святымі рускай царквы. Князі Барыс і Глеб паказаны ў гэтым творы не толькі як сыны і браты, але і як хрысціянскія героі, пакутнікі за веру. Барыс ведаў, што рыхтуецца замах, але лічыў за вялікі грэх падняць руку на старэйшага брата, змірыўся з лесам і чакаў наканаванага. «Сказание...» не зусім адпавядае жанру жыція. У ім нічога не гаворыцца пра дзяцінства Барыса і Глеба, пра цуды на іх магіле. Самі святыя паказаны зямнымі людзьмі, але надзеленымі ідэальнымі якасцямі. Апісанне падзей вызначаецца драматызмам і лірызмам.\\
 Па класічнай схеме жыційнай літаратуры манах Кіева-Пячэрскага манастыра Нестар напісаў «Чытанне пра жыццё Барыса і Глеба». Ён жа ў пачатку XII ст. склаў выдатны помнік летапіснага жанру «Аповесць мінулых часоў» — гісторыка-паэтычны сінтэз мінулага Русі.\\