Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іншае:канстанцін-вераніцын-тарас-на-парнасе [2025/08/22 11:16] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:іншае:канстанцін-вераніцын-тарас-на-парнасе [2025/08/23 16:13] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 [[books/Taras_na_Parnase.pdf|Канстанцін Вераніцын - Тарас на Парнасе - Чытаць поўны варыянт]]
-Мастацкая вартасць любога шэдэўра вызначаецца колькасцю і якасцю ўмоўнасцей у ім, спалучэннем умоўнага і рэальнага, а таксама наяўнасцю ў ім нацыянальнага. Паэма [[litpers>канстанцін-вераніцын|Канстанціна Вераніцына]], ураджэнца в. Астраўляны, што на Віцебшчыне, цалкам адпавядае ўсім эталонным крытэрыям шэдэўра сусветнага ўзроўню. Гэта жамчужына беларускай літаратуры і праграмны твор для ўсіх пісьменнікаў, бо ў паэме ёсць адказ на самыя галоўныя пытанні: пра што і як пісаць? у імя чаго? Вычарпальны адказ на гэтыя пытанні, дадзены Канстанцінам Вераніцыным у паэме «Тарас на Парнасе», вытрымаў галоўнае выпрабаванне — выпрабаванне часам, а сама паэма — узор мастацкасці для кожнага творцы.
+Мастацкая вартасць любога шэдэўра вызначаецца колькасцю і якасцю ўмоўнасцей у ім, спалучэннем умоўнага і рэальнага, а таксама наяўнасцю ў ім нацыянальнага. Паэма [[постаці/канстанцін-вераніцын|Канстанціна Вераніцына]], ураджэнца в. Астраўляны, што на Віцебшчыне, цалкам адпавядае ўсім эталонным крытэрыям шэдэўра сусветнага ўзроўню. Гэта жамчужына беларускай літаратуры і праграмны твор для ўсіх пісьменнікаў, бо ў паэме ёсць адказ на самыя галоўныя пытанні: пра што і як пісаць? у імя чаго? Вычарпальны адказ на гэтыя пытанні, дадзены Канстанцінам Вераніцыным у паэме «Тарас на Парнасе», вытрымаў галоўнае выпрабаванне — выпрабаванне часам, а сама паэма — узор мастацкасці для кожнага творцы.
 Паэма здзіўляла і здзіўляе і крытыкаў, і самага дасведчанага, патрабавальнага і інтэлектуальнага чытача сваёй арганічнасцю, гармоніяй зместу і формы, дасканаласцю мастацкіх сродкаў. Твор паводле жанру — парадыйна-сатырычная паэма з фантастычным сюжэтам, у аснове якога — жартоўнае апавяданне пра незвычайныя прыгоды палясоўшчыка, ім самім расказанае.
@@ Радок 15: / Радок 15: @@
 Цікавы, прыгодніцкі, жартоўны твор, але якія важныя грамадска-палітычныя працэсы ў ім адлюстраваны! Якія сур'ёзныя праблемы ставяцца і вырашаюцца!
-Паэма — мастацкае адлюстраванне барацьбы, што адбывалася ў рускай літаратуры ў 40-50-я гады XІX ст. паміж прагрэсіўнымі і рэакцыйнымі пісьменнікамі за народнасць у літаратуры і супраць рэакцыйных плыняў, а таксама састарэлых канонаў [[slounik>класіцызм|класіцызму]].
+Паэма — мастацкае адлюстраванне барацьбы, што адбывалася ў рускай літаратуры ў 40-50-я гады XІX ст. паміж прагрэсіўнымі і рэакцыйнымі пісьменнікамі за народнасць у літаратуры і супраць рэакцыйных плыняў, а таксама састарэлых канонаў [[слоўнік/класіцызм|класіцызму]].
 Паводле гэтых канонаў галоўнымі героямі мастацкіх твораў маглі быць толькі носьбіты прыгожага — багі, гістарычныя асобы і людзі вышэйшага саслоўя і ні ў якім разе не «пан сахі і касы». Гэта — рэальнасць і гістарычная данасць. Гэты найважнейшы грамадскі і нават палітычны працэс (бо літаратура магла стаць або зброяй рэжыму, або зброяй барацьбы з ім) адлюстраваны ў паэме фантастычнымі сродкамі і праз усведамленне, успрыманне «палясоўшчыка з Пуцявішча».
@@ Радок 35: / Радок 35: @@
 «На гару узлезць», узысці на Парнас — стаць несмяротным, прыраўняцца да багоў, якія, паводле міфаў, там і жывуць вечна. Неўміручасці прагнуць усе, але хто яе варты? За якія заслугі?
-Аўтарская пазіцыя ў творы відавочная: неўміручасці варты толькі такія, як Пушкін, Лермантаў, Жукоўскі, Гогаль, за іх палкае служэнне народу і паслядоўнае адстойванне прынцыпаў народнасці ў літаратуры. «Чатыры добрых малайцы» выпісаны аўтарам з непрыхаванай сімпатыяй, іх надзяляе ён высокімі [[slounik>эпітэт|эпітэтамі]] і параўнаннямі. Перад імі (заўважым гэта) «народ раздаўся на канцы», ім не трэба нават штурхацца, ціснуцца ў гэтым гармідары, яны, «як бы птушкі праляцелі», «прайшлі, як павы, на Парнас». Народ і толькі народ, сцвярджае Канстанцін. Вераніцын, вызначае вартасць творцы і яго несмяротнасць.
+Аўтарская пазіцыя ў творы відавочная: неўміручасці варты толькі такія, як Пушкін, Лермантаў, Жукоўскі, Гогаль, за іх палкае служэнне народу і паслядоўнае адстойванне прынцыпаў народнасці ў літаратуры. «Чатыры добрых малайцы» выпісаны аўтарам з непрыхаванай сімпатыяй, іх надзяляе ён высокімі [[слоўнік/эпітэт|эпітэтамі]] і параўнаннямі. Перад імі (заўважым гэта) «народ раздаўся на канцы», ім не трэба нават штурхацца, ціснуцца ў гэтым гармідары, яны, «як бы птушкі праляцелі», «прайшлі, як павы, на Парнас». Народ і толькі народ, сцвярджае Канстанцін. Вераніцын, вызначае вартасць творцы і яго несмяротнасць.
 Зусім іншых сродкаў абмалёўкі і характарыстыкі «заслужылі» ў аўтара рэакцыйныя пісьменнікі Булгарын, рэдактар рэакцыйнай газеты «Северная пчела», і яго паплечнік, аўтар граматыкі Грэч. Першы — «сівы, кароткі, тоўсты, як чурбан, плюгавы, дужа некрасівы, крычыць, як ашалелы пан». Другі — «несці кніжкі пасабляе, а сам граматыку нясе, што ў семінар'ях вывучаюць». Дарма! З такім «набыткам» на Парнас не ўлезці. Неўміручасць не для такіх! Іншы пропуск павінен быць у тых, хто прагне неўміручасці. A які ж?
@@ Радок 73: / Радок 73: @@
 Так стаў ён брыдка развадзіць.
-Багі маглі весяліцца толькі тады, калі «гарэлкі насцябалісь», а «Тарас наш не ўцярпеў», «калі зайграў [[slounik>дудар|дудар]] скакуху»:
+Багі маглі весяліцца толькі тады, калі «гарэлкі насцябалісь», а «Тарас наш не ўцярпеў», «калі зайграў [[слоўнік/дудар|дудар]] скакуху»:
 І ад парога, што ёсць духу,
@@ Радок 115: / Радок 115: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[litpers>канстанцін-вераніцын]]
+  * [[постаці/канстанцін-вераніцын]]
-  * [[bellit>іншае/канстанцін-вераніцын-два-д-яблы]]
+  * [[творы/іншае/канстанцін-вераніцын-два-д-яблы]]
-  * [[textcomp>вобраз-палясоўшчыка-тараса-ў-паэме-тарас]]
+  * [[аналіз-і-крытыка/вобраз-палясоўшчыка-тараса-ў-паэме-тарас]]