Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іншае:еўфрасіння-полацкая [2025/08/22 11:21] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:іншае:еўфрасіння-полацкая [2025/08/23 14:31] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 15: / Радок 15: @@
 Найбольш дасканалым у мастацкіх адносінах момантам «Жыція...» з'яўляецца апошняя частка — пахвала Еўфрасінні Полацкай: «Вось, братове, Селунь хваліцца святым Дзімітрыем, Вышгарад — пакутні-камі Барысам і Глебам; я ж хвалюся: шчаснае ты, места Полацкае, што ўзрасціла такі парастак — найпадобнейшую Ефрасінню! Шчасны люд, што жыве ў месце тым! Шчасныя бацькі яе; шчаснае ўлонне, з якога выйшла найпадобнейшая панна Ефрасіння! Шчаснае нараджэнне яе, шчаснае гадаванне, шчаснае і ўзрастанне найпачэснейшай Ефрасінні! Шчасная праца яе і подзвігі дзеля Бога! Шчасны і манастыр, шчасныя і насельнікі манастыроў Святога Спаса і Святой Багародзіцы! Шчасны люд, што табе паслугаваў! Але, о найшчаснейшая нявеста Хрыста, Бога нашага, маліся да Бога аб статку сваім, які ты спалучыла ў Хрысце, Якому належыць усялякая слава, гонар і пакланенне з Айцом і Святым Духам цяпер і заўжды і давеку! Амін».
-Клічныя сказы, шматлікія звароткі, аднародныя члены сказа, [[slounik>інверсія|інверсія]] (промень сонечны; сэрца сваё паіла; зямлю Полацкую) — усё падначалена адной мэце: выявіць пачуццё любові і захаплення Еўфрасінняй Полацкай, яе подзвігам, узбагаціць душы чытачоў гэтым пачуццём, уславіць, узвысіць святую і ўсё тое, што вяло яе па дарозе да Храма: і яе бацькоў, і люд, і места Полацкае, і манастыр, і насельнікаў яго (манахаў).
+Клічныя сказы, шматлікія звароткі, аднародныя члены сказа, [[слоўнік/інверсія|інверсія]] (промень сонечны; сэрца сваё паіла; зямлю Полацкую) — усё падначалена адной мэце: выявіць пачуццё любові і захаплення Еўфрасінняй Полацкай, яе подзвігам, узбагаціць душы чытачоў гэтым пачуццём, уславіць, узвысіць святую і ўсё тое, што вяло яе па дарозе да Храма: і яе бацькоў, і люд, і места Полацкае, і манастыр, і насельнікаў яго (манахаў).
 Лірызм, усхваляванасць, узрушанасць дасягаецца таксама стылістычнай роллю займенніка я і шматлікімі паўторамі, што адначасна забяспечвае тэксту рытмізаванасць.
-Заслуга Еўфрасінні Полацкай перад нашай нацыяй не толькі ў мецэнацтве і перапісванні кніг, не толькі ў садзеянні будаўніцтву Спасаўскага сабора, распісанага унікальнымі фрэскамі. З яе імем звязана і стварэнне ў 1161 г. полацкім майстрам Лазарам Богшам паводле яе заказу нацыянальнай рэліквіі — крыжа. Крыж адшукаў і некаторы час (да 1929 г.) ашчадна зберагаў дырэктар Беларускага дзяржаўнага музея [[litpers>вацлаў-ластоўскі|Вацлаў Ластоўскі]]. Адноўленая нашым сучаснікам — мастаком М. Кузьмічом — святыня дарагая нам і надпісам-клятвай на ёй: «...Калі ж не паслухаецца хто і вынесе з манастыра, хай не дапаможа яму святы крыж ні ў жыцці гэтым, ні ў будучым, хай пракляты будзе ён святой жыватворнаю Тройцаю ды святымі айцамі 300 і 50 ( ?) сямі сабораў святых айцоў і хай напаткае яго доля Іуды, які прадаў Хрыста. Хто ж асмеліцца ўчыніць такое... валадар або князь, або епіскап ці ігумення, або іншы які чалавек, хай будзе на ім гэты праклён. Еўфрасіння ж, раба Хрыстова, што справіла гэты крыж, здабудзе вечнае жыццё з усімі святымі...» (пераклаў У. Арлоў). Надпіс зроблены на царкоўнаславянскай мове, але ў ім відавочны ўплыў жывой беларускай мовы з яе аканнем, асабліва ўплыў лексікі. Зусім верагодна, што тэкст гэтай «клятвы» прадыктавала майстру Лазару Богшу Еўфрасіння Полацкая, каб навекі захаваць у сваім горадзе гэты сімвал палітычнай самастойнасці і культурнага росквіту Полацкага княства — старажытнага правобраза Беларусі. Надпіс цікавы як факт літаратурнага мастацтва, як выяўленне ў слове святой душы нашай нябеснай заступніцы — Еўфрасінні Полацкай.
+Заслуга Еўфрасінні Полацкай перад нашай нацыяй не толькі ў мецэнацтве і перапісванні кніг, не толькі ў садзеянні будаўніцтву Спасаўскага сабора, распісанага унікальнымі фрэскамі. З яе імем звязана і стварэнне ў 1161 г. полацкім майстрам Лазарам Богшам паводле яе заказу нацыянальнай рэліквіі — крыжа. Крыж адшукаў і некаторы час (да 1929 г.) ашчадна зберагаў дырэктар Беларускага дзяржаўнага музея [[постаці/вацлаў-ластоўскі|Вацлаў Ластоўскі]]. Адноўленая нашым сучаснікам — мастаком М. Кузьмічом — святыня дарагая нам і надпісам-клятвай на ёй: «...Калі ж не паслухаецца хто і вынесе з манастыра, хай не дапаможа яму святы крыж ні ў жыцці гэтым, ні ў будучым, хай пракляты будзе ён святой жыватворнаю Тройцаю ды святымі айцамі 300 і 50 ( ?) сямі сабораў святых айцоў і хай напаткае яго доля Іуды, які прадаў Хрыста. Хто ж асмеліцца ўчыніць такое... валадар або князь, або епіскап ці ігумення, або іншы які чалавек, хай будзе на ім гэты праклён. Еўфрасіння ж, раба Хрыстова, што справіла гэты крыж, здабудзе вечнае жыццё з усімі святымі...» (пераклаў У. Арлоў). Надпіс зроблены на царкоўнаславянскай мове, але ў ім відавочны ўплыў жывой беларускай мовы з яе аканнем, асабліва ўплыў лексікі. Зусім верагодна, што тэкст гэтай «клятвы» прадыктавала майстру Лазару Богшу Еўфрасіння Полацкая, каб навекі захаваць у сваім горадзе гэты сімвал палітычнай самастойнасці і культурнага росквіту Полацкага княства — старажытнага правобраза Беларусі. Надпіс цікавы як факт літаратурнага мастацтва, як выяўленне ў слове святой душы нашай нябеснай заступніцы — Еўфрасінні Полацкай.
@@ Радок 25: / Радок 25: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[bellit>іншае/сімяон-полацкі]]
+  * [[творы/іншае/сімяон-полацкі]]
-  * [[textdiss>ефрасіння-полацкая-3947]]
+  * [[ibdc.ped>ефрасіння-полацкая-3947]]
-  * [[bellit>уладзімір-ягоўдзік/уладзімір-ягоўдзік-славутыя-людзі-зямлі-]]
+  * [[творы/уладзімір-ягоўдзік/уладзімір-ягоўдзік-славутыя-людзі-зямлі-]]
-  * [[textdiss>крыж-святыня]]
+  * [[ibdc.ped>крыж-святыня]]