Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іншае:вінцэсь-каратынскі [2025/08/22 11:11] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:іншае:вінцэсь-каратынскі [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Вінцэсь Каратынскі ======
-Сябар, вучань, нават асабісты сакратар [[bellit>уладзіслаў-сыракомля/уладзіслаў-сыракомля|Уладзіслава Сыракомлі]], прадаўжальнік яго традыцый Вінцэсь Каратынскі (1831-1891) таксама пакінуў нам невялікую спадчыну на беларускай мове: «Уставайма, братцы!», «Туга на чужой старонцы» ды верш-[[slounik>прысвячэнне|прысвячэнне]] [[bellit>іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/арцём-вярыга-дарэўскі|Арцёму Вярыгу-Дарэўскаму]]. Няшмат. Але і гэтыя паэтычныя роздумы над лесам «маткі-зямліцы» і яе дзетак, выгнаных з роднага краю за шчырае яму слугаванне, вымушаных жыць у эміграцыі, выяўляюць светапогляд і багацце душы паэта-патрыёта.
+Сябар, вучань, нават асабісты сакратар [[творы/уладзіслаў-сыракомля/уладзіслаў-сыракомля|Уладзіслава Сыракомлі]], прадаўжальнік яго традыцый Вінцэсь Каратынскі (1831-1891) таксама пакінуў нам невялікую спадчыну на беларускай мове: «Уставайма, братцы!», «Туга на чужой старонцы» ды верш-[[слоўнік/прысвячэнне|прысвячэнне]] [[творы/іншае/літаратары-хіх-стагоддзя/арцём-вярыга-дарэўскі|Арцёму Вярыгу-Дарэўскаму]]. Няшмат. Але і гэтыя паэтычныя роздумы над лесам «маткі-зямліцы» і яе дзетак, выгнаных з роднага краю за шчырае яму слугаванне, вымушаных жыць у эміграцыі, выяўляюць светапогляд і багацце душы паэта-патрыёта.
-Польскамоўны «[[slounik>абразок|абразок]] з народнага жыцця», паэма «Таміла» ўражвае сваім трагізмам у адлюстраванні жыцця прыгоннага селяніна Тамілы. Аднак зусім іншыя, чым у Сыракомлі, у В. Каратынскага стасункі з Богам. Праўдзіва паказваючы пакутніцкае жыццё свайго народа і не бачачы ніякага выйсця з такога бядотнага становішча, Вінцэсь Каратынскі напаўняе свой твор роздумам пра наканаванасць лёсу, спрадвечную несправядлівасць, пачуццём скрухі і гаркотай — усім тым, што вызначыць на доўгія гады асноўную праблему беларускай літаратуры: «За што?»
+Польскамоўны «[[слоўнік/абразок|абразок]] з народнага жыцця», паэма «Таміла» ўражвае сваім трагізмам у адлюстраванні жыцця прыгоннага селяніна Тамілы. Аднак зусім іншыя, чым у Сыракомлі, у В. Каратынскага стасункі з Богам. Праўдзіва паказваючы пакутніцкае жыццё свайго народа і не бачачы ніякага выйсця з такога бядотнага становішча, Вінцэсь Каратынскі напаўняе свой твор роздумам пра наканаванасць лёсу, спрадвечную несправядлівасць, пачуццём скрухі і гаркотай — усім тым, што вызначыць на доўгія гады асноўную праблему беларускай літаратуры: «За што?»
 Сцвярджаючы поўную залежнасць чалавека ад лёсу, Вінцэсь Каратынскі не бачыць разам са сваім героем Тамілам у гэтым свеце нічога, што залежала б ад яго: толькі скруха і безвыходнасць, абумоўленыя гэтай несправядлівасцю і жорсткасцю, вызначаюць стан яго душы. Ды і стан уласнай душы не залежыць ад чалавека — вось што самае трагічнае ў гэтым свеце, і што з вялікай мастацкай сілай і экспрэсіўнасцю выяўленае Каратынскім ў паэме «Таміла».
@@ Радок 47: / Радок 47: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[litpers>вінцэсь-каратынскі]]
+  * [[постаці/вінцэсь-каратынскі]]