Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іншае:афанасій-філіповіч [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ творы:іншае:афанасій-філіповіч [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 13: / Радок 13: @@
 Коратка перакажам яго жыццяпіс. Бо калізіі яго жыцця і духоўныя здабыткі ў выніку сталі зместам і матывамі галоўнай працы яго як палеміста, прапаведніка, шчырага патрыёта, нястомнага барацьбіта за адзінства славянскіх народаў і іх волю — зводу публіцыстычных [[слоўнік/артыкул|артыкулаў]] «Дыяруш» (дзённік).
-Атрымаўшы добрую адукацыю, Афанасій Філіповіч змог працаваць настаўнікам «по науках церковно-русских». Падобна таму, як [[litpers>мялецій-сматрыцкі|Мялецій Сматрыцкі]] быў запрошаны хатнім настаўнікам да магната Саламярэцкага, так і канцлер BKЛ Леў Сапега запрасіў Філіповіча настаўнікам для «царэвіча маскоўскага». Сем гадоў Афанасій выкладаў юнаку навукі і наогул выхоўваў яго. Філіповіч перажыў сапраўднае ўзрушэнне, калі даведаўся, што «Дзмітравіч» — чарговы самазванец Ян Луба, якога рыхтавалі аддаць на шыбеніцу замест выкрадзенага сына Марыны Мнішак. Філіповіч быў чалавек шчыры, сумленны, і адкрыццё, што служыў несумленнай справе, з'яўляўся пешкай у цёмных гульнях палітыканаў, што яго веды і пачуцці выкарыстоўваліся дзеля несправядлівасці, прынесла яму душэўныя пакуты. Ён палічыў сябе грэшнікам і вырашыў парваць са свецкім жыццём. У 1627 г. Філіповіч прыняў манаства ў віленскім Святадухавым манастыры. Тут «злые видимые и невидимые духи» часта кроілі яму сэрца. Тут ён быў узведзены ў сан іераманаха і святара, a ў 1633 г. накіраваны намеснікам ігумена ў Дубойскі манастыр бліз Пінска, адкуль хутка перайшоў у Купяцічы. Тут у манастырскай царкве знаходзілася цудатворная ікона Купяціцкай Маці Боскай.
+Атрымаўшы добрую адукацыю, Афанасій Філіповіч змог працаваць настаўнікам «по науках церковно-русских». Падобна таму, як [[постаці/мялецій-сматрыцкі|Мялецій Сматрыцкі]] быў запрошаны хатнім настаўнікам да магната Саламярэцкага, так і канцлер BKЛ Леў Сапега запрасіў Філіповіча настаўнікам для «царэвіча маскоўскага». Сем гадоў Афанасій выкладаў юнаку навукі і наогул выхоўваў яго. Філіповіч перажыў сапраўднае ўзрушэнне, калі даведаўся, што «Дзмітравіч» — чарговы самазванец Ян Луба, якога рыхтавалі аддаць на шыбеніцу замест выкрадзенага сына Марыны Мнішак. Філіповіч быў чалавек шчыры, сумленны, і адкрыццё, што служыў несумленнай справе, з'яўляўся пешкай у цёмных гульнях палітыканаў, што яго веды і пачуцці выкарыстоўваліся дзеля несправядлівасці, прынесла яму душэўныя пакуты. Ён палічыў сябе грэшнікам і вырашыў парваць са свецкім жыццём. У 1627 г. Філіповіч прыняў манаства ў віленскім Святадухавым манастыры. Тут «злые видимые и невидимые духи» часта кроілі яму сэрца. Тут ён быў узведзены ў сан іераманаха і святара, a ў 1633 г. накіраваны намеснікам ігумена ў Дубойскі манастыр бліз Пінска, адкуль хутка перайшоў у Купяцічы. Тут у манастырскай царкве знаходзілася цудатворная ікона Купяціцкай Маці Боскай.
 Дарэчы, падзеямі манастырскага жыцця Філіповіч і пачынае «Дыяруш» — апісанне падарожжа ў Маскву ў 1637 г.