~~META:
title = Іван Шамякін — Хітруння
&keywords = маша, цукеркі, сярожа, цётка, бабуля, бабулі, цукерак, елка, магазіне, доўга, елку, брат, хітруння, сяргей
&abstract = Чытаць апавяданне Івана Шамякіна "Хітруння"
&iftrue = nan
~~

====== Іван Шамякін — Хітруння ======
Шасцігадовай Машы і яе старэйшаму брату Сяргею цётка пад Новы год прынесла дарагі па нашым часе падарунак – добры кулёк цукерак, самых адменных: «Мішка», «Чырвоная Шапачка», «Вавёрачка», «Крыжачок», «Грыльяж» і яшчэ нейкія, назвы якіх я і забыў ужо.\\
Цётка сказала:\\
– Хацела аддаць вашай бабулі, каб захавала да навагодняй ночы. Ды ўбачыла, як вы глядзіце на мяне з пытаннем: «А што прынесла цётка?» – і ўручаю іх вам. Але дайце абяцанне, што вы не будзеце есці іх у старым годзе. Пакладзіце пад ёлку і лічыце, што вам прынёс Дзед Мароз.\\
Сярожа сказаў:\\
– А я павешу іх на ёлку. Як яны ўпрыгожаць яе! Цётка і бабуля ўхвалілі такую задумку:\\
– Малайчына, Сярожа! Убачыце, як заззяе ваша ёлка! А Машы задумка гэтая зусім не здалася прывабнай.\\
Ёй хацелася хутчэй пакаштаваць цукеркі – хаця б па адной кожнага гатунку. Яна такі паспела запусціць ручку сваю ў кулёк, як толькі брат адвярнуўся. Ды якая там жменька – тры цукеркі змясціліся! Яна схавала іх у кішэні сваёй сукенкі. А потым пачала падбіваць Сяргея:\\
– Давай жа пакаштуем хоць па адной. Можа, яны горкія.\\
– Яшчэ што скажаш. Хіба бываюць цукеркі горкія?\\
– Бываюць, калі доўга ляжаць у магазіне.\\
– Цяпер нічога доўга не ляжыць, – зазначыў хлопец, бо часта чуў гэта ад бабулі, ад бацькоў, цяпер, маўляў, у магазінах усё разбіраюць умомант.\\
Брат, выдаючы сябе за дарослага, злітаваўся над сястрой і даў ёй дзве цукеркі.\\
– А гэтыя вешаю! Дай іголку з ніткай. Я буду чапляць іх. Але глядзі, Маша, сарвеш з ёлкі – атрымаеш па руках. Цябе ж трэба вучыць, каб ты не была сквапнай. Ты ведаеш, які гэта грэх – быць сквапнай?\\
Брат умела падвешваў цукеркі на ёлку, стоячы на табурэце. Маша падавала. Але не стрымалася, каб яшчэ колькі ўпотай не сунуць у кішэню; збегала ў свой пакой і схавала ў скрынку, у якой ляжала яе любімая лялька.\\
Сяргей саскочыў з табурэткі, замілавана агледзеў сваю працу. Ёлка ззяла ад каляровых абгортак.\\
– Шкада, не хапіла на гэты бок, ад акна.\\
Маша цяжка ўздыхнула, шкадуючы, што не хапіла. Весела сустрэлі Новы год. Але ёлка стаяла да Ражаства Хрыстова.\\
Пасля Каляд бабуля сказала:\\
– Здымайце вашы цукеркі, а то высахнуць. Сярожа палез здымаць. Маша затрымалася на кухні – бліжэй да бабулі.\\
I раптам пачуўся крык і стогн. Ці не зваліўся хлопец? Кінуліся ў пакой. Сярожа стаяў на табурэце.\\
– Што такое, унучак?\\
– Ты паглядзі, што ў гэтых цукерках?! Сухі хлеб! Ён зрываў прыгожыя абгорткі, мяў, і з іх сыпаліся крошкі сухога хлеба.\\
– Гэта яе работа! Яе!\\
– Чыя? – спытала Маша.\\
– Твая!\\
– Мая? Ну, ведаеш… За такую абразу раней выклікалі на дуэль. Ты будзеш на каленях прасіць у мяне прабачэння.\\
Бабуля прыкрыла хусткай рот і ледзьве стрымлівала смех.\\
– А хто замест цукерак напхаў хлеба?\\
– Можа, у магазіне.\\
– Хітруння ты! Хітруння! Каму ў магазіне гэтым займацца?\\
– Ёсць каму, – аўтарытэтна, з пераканаўчасцю дарослай сказала Маша.\\
Доўга ў доме смяяліся з гэтых цукерак. Але ніхто не вінаваціў Хітрунню. Нават Сяргей смяяўся разам з усімі. Вось такая наша Маша! Была. Пакуль не вырасла.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/іван-шамякін/адказы-на-пытанні-па-аповесці-гандлярка-]]
  * [[постаці/іван-шамякін]]
  * [[творы/іван-шамякін/іван-шамякін-злая-зорка]]
  * [[творы/іван-шамякін/іван-шамякін-непаўторная-вясна]]
  * [[творы/іван-шамякін/сэрца-на-далоні-адказы-на-пытанні]]