Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іван-шамякін:іван-шамякін-падзенне [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:іван-шамякін:іван-шамякін-падзенне [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Іван Шамякін — Падзенне ======
-Аповесць «Падзенне» (1993) асабліва бязлітасна агаляе нашу рэчаіснасць: паўсюдна ўсталёўваецца шалёная ўлада долара, воўчыя прынцыпы выжывання, ідзе жорсткае рабаванне народа, грамадства скочваецца да галечы, голаду, абясцэньваецца чалавечае жыццё. Усе гэтыя рэаліі не толькі ахарактарызаваны пісьменнікам, а яскрава паказаны і раскрыты праз напружанасць сюжэтных [[slounik>калізія|калізій]], лёсы персанажаў. Раман Юшкоўскі, працуючы на адказнай пасадзе ў адным з дзяржаўных камітэтаў, становіцца на шлях хабарніцтва, страчвае маральны імунітэт: «Два дні баяўся, каб сумленне не штурхнула яго на неабачлівы крок. Не, трохі пасмактала душу, як дзіця пустышку, і... заснула — сумленне заснула». Прадаць сумленне яго прымусіла спакуса лёгкага жыцця. Ён да канца не ўзважыў свой ганебны крок, не здолеў прадбачыць, што прынясе вялікую трагедыю ў сям'ю. Ён, прадстаўнік трэцяга пакалення Юшкоўскіх, разбурыў тыя маральныя прынцыпы і ўстоі свайго роду, якіх нават пад цяжкім гнётам выпрабаванняў не выракся ягоны дзед Стэфан Юльянавіч, былы сталінскі вязень. Стары Юшкоўскі, згадваючы гулагаўскае мінулае, даводзіць, што выжыць любой цаной — прынцып амаральны: «Але не выжывалі якраз тыя, хто адступаў ад чалавечай маралі, ад прынцыпаў сваіх... Пярэваратні не выжывалі...» Лягчэй за ўсё ўласную подласць, вядома, спісаць на цяжкасці часу і жыцця. Менавіта пярэваратнем, адступнікам стаў Раман. Ён бессаромна, подла здрадзіў сваёй жонцы Пілі, давёў яе да самагубства. Не вытрымала і дзедава сэрца. Рамана пачынаюць баяцца і ненавідзець дзеці. Да таго ж яго напаткала сапраўды злавесная кара: ён захварэў на невылечную хваробу — СНІД, ад якой, дарэчы, дачасна сышла на той свет яго каханка Вераніка. Маральнае падзенне няўхільна вядзе і да фізічнага выраджэння. Фінал твора трагедыйна завостраны.\\
+Аповесць «Падзенне» (1993) асабліва бязлітасна агаляе нашу рэчаіснасць: паўсюдна ўсталёўваецца шалёная ўлада долара, воўчыя прынцыпы выжывання, ідзе жорсткае рабаванне народа, грамадства скочваецца да галечы, голаду, абясцэньваецца чалавечае жыццё. Усе гэтыя рэаліі не толькі ахарактарызаваны пісьменнікам, а яскрава паказаны і раскрыты праз напружанасць сюжэтных [[слоўнік/калізія|калізій]], лёсы персанажаў. Раман Юшкоўскі, працуючы на адказнай пасадзе ў адным з дзяржаўных камітэтаў, становіцца на шлях хабарніцтва, страчвае маральны імунітэт: «Два дні баяўся, каб сумленне не штурхнула яго на неабачлівы крок. Не, трохі пасмактала душу, як дзіця пустышку, і... заснула — сумленне заснула». Прадаць сумленне яго прымусіла спакуса лёгкага жыцця. Ён да канца не ўзважыў свой ганебны крок, не здолеў прадбачыць, што прынясе вялікую трагедыю ў сям'ю. Ён, прадстаўнік трэцяга пакалення Юшкоўскіх, разбурыў тыя маральныя прынцыпы і ўстоі свайго роду, якіх нават пад цяжкім гнётам выпрабаванняў не выракся ягоны дзед Стэфан Юльянавіч, былы сталінскі вязень. Стары Юшкоўскі, згадваючы гулагаўскае мінулае, даводзіць, што выжыць любой цаной — прынцып амаральны: «Але не выжывалі якраз тыя, хто адступаў ад чалавечай маралі, ад прынцыпаў сваіх... Пярэваратні не выжывалі...» Лягчэй за ўсё ўласную подласць, вядома, спісаць на цяжкасці часу і жыцця. Менавіта пярэваратнем, адступнікам стаў Раман. Ён бессаромна, подла здрадзіў сваёй жонцы Пілі, давёў яе да самагубства. Не вытрымала і дзедава сэрца. Рамана пачынаюць баяцца і ненавідзець дзеці. Да таго ж яго напаткала сапраўды злавесная кара: ён захварэў на невылечную хваробу — СНІД, ад якой, дарэчы, дачасна сышла на той свет яго каханка Вераніка. Маральнае падзенне няўхільна вядзе і да фізічнага выраджэння. Фінал твора трагедыйна завостраны.\\
 У аповесці пісьменніку ўдалося стварыць красамоўны тып сучаснага прадпрымальніка-нуворыша Ігара Кін-Кіёнка. Такія, як ён, перакананы, што ў наш час усё прадаецца. Для кін-кіёнкаў не існуе этычных бар'ераў і законаў, іхняя псіхалогія ўрвіцельская, самазадаволена-цынічная. Пісьменнік, па сутнасці, развенчвае так званы новы клас «дзелавых людзей», бо гэта пакуль толькі гучныя словы, міф.
@@ Радок 18: / Радок 18: @@
   * [[творы/іван-шамякін/іван-шамякін-непаўторная-вясна]]
   * [[творы/іван-шамякін/адказы-на-пытанні-па-аповесці-гандлярка-]]
-  * [[litpers>іван-шамякін]]
+  * [[постаці/іван-шамякін]]