Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іван-шамякін:іван-шамякін-непаўторная-вясна [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:іван-шамякін:іван-шамякін-непаўторная-вясна [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Іван Шамякін — Непаўторная вясна ======
-У сваім дзённіку-ўспаміне "Роздум на апошнім перагоне" [[litpers>іван-шамякін|Іван Шамякін]] прыгадвае, што не планаваў стварэння такога шырокага мастацкага палатна, як пенталогія "Трывожнае шчасце". Аповесць "Непаўторная вясна", першая з пяці аповесцей пенталогіі, задумвалася як самастойны твор, з'яўленне якога стала вынікам узнёсла-рамантычнага настрою аўтара і яго творчай фантазіі. Настрой жа гэты быў выкліканы самымі спрыяльнымі абставінамі, у якіх апынуўся пісьменнік. У 1956 годзе\\
+У сваім дзённіку-ўспаміне "Роздум на апошнім перагоне" [[постаці/іван-шамякін|Іван Шамякін]] прыгадвае, што не планаваў стварэння такога шырокага мастацкага палатна, як пенталогія "Трывожнае шчасце". Аповесць "Непаўторная вясна", першая з пяці аповесцей пенталогіі, задумвалася як самастойны твор, з'яўленне якога стала вынікам узнёсла-рамантычнага настрою аўтара і яго творчай фантазіі. Настрой жа гэты быў выкліканы самымі спрыяльнымі абставінамі, у якіх апынуўся пісьменнік. У 1956 годзе\\
 Іван Шамякін і яго жонка Марыя Філатаўна ў складзе турыстычнай групы наведалі Югаславію. Гэта цудоўнае падарожжа стала для іх сапраўдным " мядовым месяцам ", таму што ў далёкі даваенны час, калі студэнт Гомельскага тэхнікума будаўнічых матэрыялаў Іван Шамякін і вясковая фельчарка Маша Кротава сталі мужам і жонкай, дазволіць сабе такое шыкоўнае вясельнае падарожжа яны проста не маглі. А тут, у Югаславіі, на ўлонні дзівоснай прыроды,нахлынулі ўспаміны пра той шчаслівы даваенны час — вясну іх юнацкага кахання. Паступова гэтыя ўспаміны склаліся ў задуму, вырысаваліся сюжэтныя лініі, акрэсліліся вобразы, узнікла назва. Падчас паездкі Шамякін не занатоўваў свае шчымліва-радасныя думкі-ўспаміны, але для яго было зразумела: гэта будзе аповесць пра каханне, іх з жонкай каханне, а разам з тым — аповесць пра лёс цэлага пакалення. Па прызнанню пісьменніка, з паездкі ён вярнуўся з яшчэ не напісанай, але ўжо гатовай аповесцю. Рыхтуючы твор да друку ў часопісе "Полымя", Шамякін адчуў, што "Непаўторная вясна" стане першай у цыкле аповесцей пра лёс яго пакалення. I сапраўды, за кароткі час з'явілася пенталогія пад агульнай назвай "Трывожнае шчасце".\\
 Ужо ў назве першай аповесці аўтар не толькі акрэсліў асноўны яе змест — каханне Пятра Шапятовіча і Сашы Траянавай, але і вызначыў стыль, манеру аповеду — лірызм, узвышанасць у апісанні пачуццяў маладых людзей, якія ўвасабляюць сабой лепшых прадстаўнікоў пакалення даваеннай моладзі.\\
@@ Радок 26: / Радок 26: @@
 У аснову ўсіх аповесцей пенталогіі ў той ці іншай ступені пакладзены асабісты вопыт, падзеі і факты з біяграфіі Iвана Шамякіна. Аўтабіяграфічны характар аповесцей не зніжае мастацкай вартасці кнігі: пісьменнік, як і ў іншых творах, застаецца верны творчым задачам — пільна сачыць за развіццём асноўных падзей, дэталёва распрацоўваць сюжэтныя лініі і хады, грунтоўна вывучаць гістарычныя факты і падзеі, якія яму недастаткова вядомы.\\
 Аўтарскі стыль кожнай кнігі пенталогіі мае свае мастацкія адметнасці. Так, у першай аповесці "Непаўторная вясна" асабліва выразна выявіўся лірычны характар аўтарскага пісьма. У кожным радку аповесці мы адчуваем прысутнасць аўтара, яго захапленне, замілаванне галоўнымі героямі, лёгкую іронію ўжо сталага чалавека над іх учынкамі і паводзінамі, неадольнае жаданне пракаменціраваць той ці іншы эпізод. Лірычныя адступленні аўтара, якія іншы раз выходзяць за межы асноўнай мэты твора (напрыклад, у эпізодзе захапленне пісьменніка роднымі краявідамі, дзе ён просіць прабачэння ў чытача за сваю слабасць — "пры выпадку і без выпадку сказаць хоць некалькі слоў аб родных мясцінах") стварае магчымасць для дыялога "аўтар-чытач"; надае яму асобую даверлівую інтанацыю.\\
-Другая аповесць кнігі — "Начныя зарніцы". У цэнтры гэтага твора — лёс Сашы Траянавай, якая жыве на акупіраванай тэрыторыі і ўдзельнічае ў змаганні з ворагам. Аўтар ускладняе сюжэтныя [[slounik>калізія|калізіі]] кнігі, узбагачае яе новымі вобразамі, звяртаецца да маральна-этычных праблем ваеннага часу. Аповесць вылучаецца глыбінёй псіхалагічных партрэтаў герояў, асабліва Сашы Траянавай. Аўтар ставіць 'яе ў складаныя драматычныя сітуацыі, якія патрабуюць ад гераіні поўнага маральнага выбару і з якіх яна выходзіць, не паступаючыся сваімі жыццёвымі прынцыпамі. Гэта не выпадкова. Іван Шамякін сцвярджаў, што адной з галоўных мэт у "Трывожным шчасці" была паэтызацыя яго пакалення, услаўленне яго маральнай чысціні і высокіх духоўных якасцей.\\
+Другая аповесць кнігі — "Начныя зарніцы". У цэнтры гэтага твора — лёс Сашы Траянавай, якая жыве на акупіраванай тэрыторыі і ўдзельнічае ў змаганні з ворагам. Аўтар ускладняе сюжэтныя [[слоўнік/калізія|калізіі]] кнігі, узбагачае яе новымі вобразамі, звяртаецца да маральна-этычных праблем ваеннага часу. Аповесць вылучаецца глыбінёй псіхалагічных партрэтаў герояў, асабліва Сашы Траянавай. Аўтар ставіць 'яе ў складаныя драматычныя сітуацыі, якія патрабуюць ад гераіні поўнага маральнага выбару і з якіх яна выходзіць, не паступаючыся сваімі жыццёвымі прынцыпамі. Гэта не выпадкова. Іван Шамякін сцвярджаў, што адной з галоўных мэт у "Трывожным шчасці" была паэтызацыя яго пакалення, услаўленне яго маральнай чысціні і высокіх духоўных якасцей.\\
 Мастацкай асаблівасцю трэцяй аповесці кнігі "Агонь і снег", якая прысвечана франтавым будням другога галоўнага героя твора, Пятра Шапятовіча, з'яўляецца "натуральнасць", найбольшая праўдзівасць у адлюстраванні ваенных падзей, псіхалагічная дакладнасць вобразаў. Шмат у чым аповесць з'яўляецца аўтабіяграфічнай: у ёй пісьменнік у форме дзённікаў Пятра Шапятовіча ўзнавіў у памяці сваю ваенную маладосць. (Цалкам біяграфічным з'яўляецца эпізод, дзе Шамякін апісвае разгубленасць маладзенькіх зенітчыкаў у першыя дні вайны, калі нямецкія лётчыкі бамбілі іх пазіцыі і расстрэльвалі з кулямётаў.) Форма дзённіка, як мастацкі ход аўтара, дазваляе ствараць аб'ектыўную карціну ваенных будняў маладых курсантаў-артылерыстаў, паказаць іх паступовае сталенне, маральныя якасці. Праўда жыцця ў аповесці дасягаецца яшчэ і тым, што пісьменнік не ідэалізуе сваё пакаленне і стварае вобразы не толькі мужных і смелых салдат і афіцэраў, але і вобразы кар'ерыстаў, прыстасаванцаў, гатовых данесці на таварыша, абылгаць яго, ашальмаваць нявіннага, карыстаючыся тагачаснай атмасферай страху і падазронасці.\\
 Бясспрэчнай заслугай пісьменніка з'яўляецца не толькі праўдзівае адлюстраванне ваенных падзей, але і пільная ўвага пісьменніка да духоўнага свету чалавека на гэтай вайне.\\
@@ Радок 40: / Радок 40: @@
   * [[творы/іван-шамякін/адказы-на-пытанні-па-аповесці-гандлярка-]]
   * [[творы/іван-шамякін/сэрца-на-далоні-адказы-на-пытанні]]
-  * [[litpers>іван-шамякін]]
+  * [[постаці/іван-шамякін]]