Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іван-чыгрынаў:іван-чыгрынаў-звон-не-малітва [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:іван-чыгрынаў:іван-чыгрынаў-звон-не-малітва [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 Дзеянне драмы адбываецца ў апошнія гады жыцця Рагнеды - калі шматпакутная княгіня, "саламяная ўдава", знаходзілася ў высылцы разам з сынам, княжычам Ізяславам, будучым полацкім князем і адным з заснавальнікаў хрысціянскай веры ў Беларусі.\\
 Іншыя летапісныя падзеі (сватанне Яраполка і Уладзіміра да Рагнеды, крывавая расправа Уладзіміра з Рагвалодам і яго дзецьмі, горкае замужжа Рагнеды-Гарыславы, спроба помсты з боку Рагнеды) падаюцца аўтарам у рэтраспектыўным плане, праз ўстаўныя сцэны-пантамімы. Твор надзелены аналітычнай кампазіцыяй, пры якой назіраецца развіццё дзеяння не толькі ў будучыню, але і ў мінулае.\\
-У той час, як у [[творы/алесь-петрашкевіч/коратка-аб-творчасці-алеся-петрашкевіча|Алеся Петрашкевіча]] трактоўка характараў звязана з гістарычнымі падзеямі, барацьбой за уладу, [[litpers>іван-чыгрынаў|Іван Чыгрынаў]] закранае пытанні веры, падкрэслівае драматызм пераходу ад паганства (язычніцтва) да хрысціянства.\\
+У той час, як у [[творы/алесь-петрашкевіч/коратка-аб-творчасці-алеся-петрашкевіча|Алеся Петрашкевіча]] трактоўка характараў звязана з гістарычнымі падзеямі, барацьбой за уладу, [[постаці/іван-чыгрынаў|Іван Чыгрынаў]] закранае пытанні веры, падкрэслівае драматызм пераходу ад паганства (язычніцтва) да хрысціянства.\\
 Рагнеда - паслядоўная і свядомая прыхільніца хрысціянства ([[творы/алесь-петрашкевіч/алесь-петрашкевіч-гора-і-слава-русь-кіеў|"Гора і Слава..."]]), у драме "Звон - не малітва" паказана як язычніца. Але слова "адступніцтва", якое ўжываецца ў такіх выпадках, не адпавядае паводзінам Рагнеды. Яна вяртаецца да веры бацькоў, адмаўляецца ад імені Гараслава як ад памяці пра сапраўды горкія старонкі свайго жыцця. У яе, жанчыны, якая перажывае складанае, супярэчлівае пачуццё да мужа, Уладзіміра, змена веры звязана з асабістымі, інтымнымі перажываннямі.\\
 Гэтае асабістае, жаночае (спляжаны гонар, успамін пра крывавую расправу з сваякамі, крыўда і рэўнасць) выразна адчуваюцца ў спрэчцы Рагнеды з праваслаўным прэсвітэрам Апанасіем:\\
@@ Радок 23: / Радок 23: @@
 "Звон - не малітва". Гэты рэфрэн, які гучыць з вуснаў персанажаў драмы, адлюстроўвае супярэчлівасць тых змен, пра якія з захапленнем кажа Уладзімір. Перамога новай веры, якая пацвярджаецца пабудовай хрысціянскіх бажніц, гукам званоў, гэта яшчэ не перамога новага, больш гуманнага светаадчування над паганскімі звычкамі. Ёсць традыцыя, ёсць мараль, што перадаюцца ад пакалення да пакалення. Носьбітам гэтай традыцыі і маралі выступае ў творы ўсё тая ж Рагнеда.\\
 Яна, нібыта адступніца, выглядае большай хрысціянкай, чым усе добраахвотныя або міжвольныя хрысціцелі славянства. Рагнеда спрабуе выратаваць Анею, дачку злотніка, ад жорсткага абраду ахвярапрынашэння. Гэта, аднак, не ўдалося ні ёй, ні прэсвітэру Апанасію.\\
-[[slounik>кульмінацыя|Кульмінацыя]] твора - канфлікт, непаразуменне паміж маці і сынам, Рагнедай і Ізяславам. Ён, як і яго бацька, гатовы зрушыць, зламаць усё "старое": абрад, традыцыю, забыцца на матчыну крыўду за зняважаны гонар. У заключным дыялогу п'есы ў маці з сынам няма паразумення:\\
+[[слоўнік/кульмінацыя|Кульмінацыя]] твора - канфлікт, непаразуменне паміж маці і сынам, Рагнедай і Ізяславам. Ён, як і яго бацька, гатовы зрушыць, зламаць усё "старое": абрад, традыцыю, забыцца на матчыну крыўду за зняважаны гонар. У заключным дыялогу п'есы ў маці з сынам няма паразумення:\\
 "І з я с л а ў. Цяпер я ведаю шмат, мама. Але ты не павінна дакараць мяне, што я згадзіўся на пэўных умовах прыняць Полацкі стол. У мяне ў галаве снуюцца планы...\\
 Р а г н е д а. О няшчасная зямля! Што з табой будзе?\\
@@ Радок 56: / Радок 56: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[litpers>іван-чыгрынаў]]
+  * [[постаці/іван-чыгрынаў]]
   * [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-бульба]]
   * [[творы/іван-чыгрынаў/іван-чыгрынаў-дзівак-з-ганчарнай-вуліцы]]