Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:іван-пташнікаў:іван-пташнікаў-алёшка [2025/08/23 15:42] – vedybeadmin
+++ творы:іван-пташнікаў:іван-пташнікаў-алёшка [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 8: / Радок 8: @@
 ====== Іван Пташнікаў — Алёшка ======
 Герой апавядання – дзесяцігадовы хлопчык, равеснік аўтара ў гады вайны. Алёшка нясе за некалькі кіламетраў ліст-адказ бацьку (франтавы трохкутнічак адшукаў ацалелую сям’ю на толькі што вызваленай тэрыторыі). Сутыкнуўшыся на дарозе з немцамі-акружэнцамі, Алёшка гіне. Ён бы мог застацца ў жывых, калі б не вярнуўся папярэдзіць дзяўчыну-тэлефаністку аб тым, што ў жыце – эсэсаўцы.\\
-У характары свайго героя Іван Пташнікаў падкрэслівае не па гадах развітае адчуванне адказнасці, даросласці, бо і ліст на пошту Алёшка панёс без ведама маці, шкадуючы яе. Побач з дзіцячай цікавасцю і страхамі ў свядомасці персанажа жыве зусім не дзіцячы клопат: «Ці вернецца тата, ці прынясе маці заўтра ад Сельвестрыхі кошык бульбы, ці пусціць іх у вуглы Танька, бо ад сваёй хаты толькі печ асталася, і то развалілася пасля дажджу, – жывуць у хляве». Разам з тым драматызм становішча Алёшкі не нагнятаецца. Боль за абяздоленае маленства, пратэст і гнеў супраць вайны – у падтэксце твора. Нават трагічная [[slounik>развязка|развязка]] – смерць хлопчыка – апісаны эмацыйна стрымана. Аўтарская ўзрушанасць прарвалася толькі ў апошнім абзацы: «Пачуў, што выехала з-пад дзяжкі кашулька і выпалі лісты. Ён хацеў іх падняць, ён вунь як хацеў іх падняць... Але над галавой зазвінелі камары. Іх цэлае поле... Яны засцілаюць вочы: нічога не ўгледзіш... Пасля стала ціха-ціха».\\
+У характары свайго героя Іван Пташнікаў падкрэслівае не па гадах развітае адчуванне адказнасці, даросласці, бо і ліст на пошту Алёшка панёс без ведама маці, шкадуючы яе. Побач з дзіцячай цікавасцю і страхамі ў свядомасці персанажа жыве зусім не дзіцячы клопат: «Ці вернецца тата, ці прынясе маці заўтра ад Сельвестрыхі кошык бульбы, ці пусціць іх у вуглы Танька, бо ад сваёй хаты толькі печ асталася, і то развалілася пасля дажджу, – жывуць у хляве». Разам з тым драматызм становішча Алёшкі не нагнятаецца. Боль за абяздоленае маленства, пратэст і гнеў супраць вайны – у падтэксце твора. Нават трагічная [[слоўнік/развязка|развязка]] – смерць хлопчыка – апісаны эмацыйна стрымана. Аўтарская ўзрушанасць прарвалася толькі ў апошнім абзацы: «Пачуў, што выехала з-пад дзяжкі кашулька і выпалі лісты. Ён хацеў іх падняць, ён вунь як хацеў іх падняць... Але над галавой зазвінелі камары. Іх цэлае поле... Яны засцілаюць вочы: нічога не ўгледзіш... Пасля стала ціха-ціха».\\
-Вайна, такім чынам, раскрываецца праз штодзённыя, часта побытавыя моманты. Народ не толькі змагаўся з ворагам, але і жыў. Менавіта жыццё народа ў гады вайны ў цэнтры ўвагі прадстаўнікоў філалагічнага пакалення. Яно ўзноўлена ў апавяданнях «[[творы/міхась-стральцоў/міхась-стральцоў-на-чацвёртым-годзе-вайн|На чацвёртым годзе вайны]]» [[litpers>міхась-стральцоў|Міхася Стральцова]], «Холад на пачатку вясны» Анатоля Кудраўца, «[[творы/вячаслаў-адамчык/вячаслаў-адамчык-салодкія-яблыкі|Салодкія яблыкі]]», «Раяль з адламаным вечкам» [[творы/вячаслаў-адамчык/творчасць-вячаслава-адамчыка|Вячаслава Адамчыка]], «Алёшка» Івана Пташнікава.
+Вайна, такім чынам, раскрываецца праз штодзённыя, часта побытавыя моманты. Народ не толькі змагаўся з ворагам, але і жыў. Менавіта жыццё народа ў гады вайны ў цэнтры ўвагі прадстаўнікоў філалагічнага пакалення. Яно ўзноўлена ў апавяданнях «[[творы/міхась-стральцоў/міхась-стральцоў-на-чацвёртым-годзе-вайн|На чацвёртым годзе вайны]]» [[постаці/міхась-стральцоў|Міхася Стральцова]], «Холад на пачатку вясны» Анатоля Кудраўца, «[[творы/вячаслаў-адамчык/вячаслаў-адамчык-салодкія-яблыкі|Салодкія яблыкі]]», «Раяль з адламаным вечкам» [[творы/вячаслаў-адамчык/творчасць-вячаслава-адамчыка|Вячаслава Адамчыка]], «Алёшка» Івана Пташнікава.