~~META:
title = Яраслаў Пархута — Камароўка
&keywords = плашчы, хусткі, рыбачок, пшчолы, мільгаюць, цёткі, ракаў
&abstract = Чытаць апавяданне Яраслава Пархуты "Камароўка"
&iftrue = nan
~~

====== Яраслаў Пархута — Камароўка ======
Заўсёды едзеш туды з нейкім радасным пачуццём.\\
...I вось нарэшце ён, Камароўскі рынак. Мільгаюць каляровыя хусткі, пінжакі, плашчы, кофты. Не згледзіш нават, як трапіш у той палон і ідзеш не куды хочаш, а куды нясе цябе тая жывая плынь.\\
Раптам вуха выхапіць такое аб’ёмнае прастамоўнае слова, што захочацца спыніцца, як перад якім адкрыццём. Ды дзе там! За табою будзе шыліцца дзяцюк і басавіта некаму гудзець:\\
– А я ўзёў і тожа прымчоў. Між люду патаўчыса.\\
Маладзіца з-за прылаўка сароміць некага:\\
– Мед дарагі? А хіба ў нас пшчолы – каравэ? Яны ж такія, як і ў вас, пшчолы тыя...\\
Гэта ўжо не з-пад Маладзечна, гэта ўжо аднекуль з-пад Пінска. Але не паспееш азірнуцца, як іншым здзівішся:\\
– Даўней ліс быў то ліс! Елка ў елку. А дубіна! А бярэзіна! А тэпэр – солома, а не ліс!\\
Маларыцкага палешука пераб’е ўшацкі дзядок:\\
– А наша азяро – пашукаць не знойдзеш. Во такенныя шчупакі плодзяцца! А падвалоку ці заходнік возьмеш – куль ракаў мецьмеш. I кожны з лапаць. I ў кожнага кляшчотка такенная!..\\
«Ах, рыбачок, рыбачок! Выхваляўся б лепш у сваім паазер’і. I тых ракаў менш бы глуміў. Яны ж у Чырвоную кнігу занесены!..»\\
Пакуль думаеш, сказаць яму тое ці не – у новым свеце апынішся:\\
– Не хачу естачкі яблычка гэнага. Яно парукана!\\
– Абы не паротана! – перадражнівае маладая мама дачушку, дастае хусцінку і выцірае толькі што куплены яблык.\\
I раптам:\\
– А я ўзяўшы ўчора, і галава січас как цабэрак...\\
Ну, канешне, з-за Магілёва прыехаў! Дзівак. Не мог куфаль піва каўтануць, перш чым сюды перціся. Тады б не вісеў хмарай над сваёю цыбуляй, не скардзіўся б суседу...\\
А вось і цётка ледзь не крычыць сваёй сяброўцы, з якой, пэўна, даўнавата не бачылася:\\
– Чалавек мой палясоўшчыкам робя, а дачка – магазінершай!..\\
Сяброўка, абвешаная вязанкамі часнаку, таксама не хоча адставаць:\\
– А мая ў вучыцелькі падалася!..\\
Аднекуль на прагалак між цётак і дзядзькам, які «ўзяўшы ўчора», выкаціўся загарэлы, як баравічок, цыганчук і не па гадах дзелавіта прапанаваў:\\
– Дайце рубля – на пузе крутануся!\\
Але цёткі не чуюць. Цёткі заняты сваім. Не чуе і дзядзька. А базар – ажно ломіцца ад гародніны, кветак, садавіны, рознага вясковага дабра. Зноў мільгаюць твары, хусткі, плашчы. I галасы соцень людзей зліваюцца ў нястомную музыку. Нават забываеш, чаго ты тут, якая патрэба прывяла цябе сюды.\\
Спеўная мова твайго народа будзе чуцца і ў сне.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/яраслаў-пархута/яраслаў-пархута-апошні-гусляр]]
  * [[творы/яраслаў-пархута/яраслаў-пархута-птушыны-інтэрнат]]
  * [[творы/яраслаў-пархута/яраслаў-пархута-бомжык]]
  * [[творы/яраслаў-пархута/яраслаў-пархута-снегавічок]]
  * [[творы/яраслаў-пархута/яраслаў-пархута-журавы]]