Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:ян-баршчэўскі:шляхціц-завальня-або-беларусь-у-фантасты [2025/08/23 15:45] – vedybeadmin
+++ творы:ян-баршчэўскі:шляхціц-завальня-або-беларусь-у-фантасты [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 13: / Радок 13: @@
 Вядома ж, і не праз тое, што шляхціц Завальня ўвасабляе лепшыя нацыянальныя якасці беларускага народа: гасціннасць, мудрасць, клопат пра будучыню, любоў да роднай зямлі, набожнасць. Бо тыя ж самыя якасці не ў меншай меры ўвасабляюць многія іншыя героі твора: рыбак Родзька, пан Сівоха, сляпы Францішак. Пра Родзьку Завальня сказаў: «Люблю гэтага рыбака, пачцівы ён чалавек і працавіты. Пабудзеш на яго востраве — адразу відаць, што жыве там чалавек гаспадарлівы і дбайны. ... Шчаслівы чалавек. У яго там яшчэ не мінуўся залаты век».
-І ўсё ж шляхціц Завальня валодае такой якасцю, што вылучае яго і ставіць вышэй над усімі носьбітамі дабра і мудрасці ў творы. Якасць гэтая - цікавасць да мінулага, усведамленне велічы і духоўнага багацця народа, выяўленых у казках, паданнях, песнях, [[slounik>прыказка|прыказках]] і прымаўках. Завальня лепш за іншых усведамляе, што «шмат праўды ў гэтых народных паданнях», што «мінулае вучыць нас, як жыць сёння», што, жывучы на гэтым свеце, трэба слухаць «загады Божыя». І яго ўсведамленне — не ў словах (многія афарыстычныя выразы належаць нават не яму), а найперш у справах. Ён — мецэнат духоўнасці, ахоўнік тых, хто яшчэ збярог гэтыя скарбы народныя ў сваёй памяці і душы. Шляхціц Завальня «хранитель вечности», пасол вякоў і пакаленняў. Без такіх людзей парвецца повязь вякоў, і мы станем манкуртам!, а гэта так небяспечна! Пра гэта толькі і мараць «асташкаўцы», якія «запаланілі нашу прыгожую зямлю, прынеслі сюды свае брыдкія, бесчалавечныя звычкі і норавы, разбэсцілі сваімі непрыстойнымі песнямі нашу моладзь, павынішчалі багацце нашых лясоў і азёр...».
+І ўсё ж шляхціц Завальня валодае такой якасцю, што вылучае яго і ставіць вышэй над усімі носьбітамі дабра і мудрасці ў творы. Якасць гэтая - цікавасць да мінулага, усведамленне велічы і духоўнага багацця народа, выяўленых у казках, паданнях, песнях, [[слоўнік/прыказка|прыказках]] і прымаўках. Завальня лепш за іншых усведамляе, што «шмат праўды ў гэтых народных паданнях», што «мінулае вучыць нас, як жыць сёння», што, жывучы на гэтым свеце, трэба слухаць «загады Божыя». І яго ўсведамленне — не ў словах (многія афарыстычныя выразы належаць нават не яму), а найперш у справах. Ён — мецэнат духоўнасці, ахоўнік тых, хто яшчэ збярог гэтыя скарбы народныя ў сваёй памяці і душы. Шляхціц Завальня «хранитель вечности», пасол вякоў і пакаленняў. Без такіх людзей парвецца повязь вякоў, і мы станем манкуртам!, а гэта так небяспечна! Пра гэта толькі і мараць «асташкаўцы», якія «запаланілі нашу прыгожую зямлю, прынеслі сюды свае брыдкія, бесчалавечныя звычкі і норавы, разбэсцілі сваімі непрыстойнымі песнямі нашу моладзь, павынішчалі багацце нашых лясоў і азёр...».
-У кожнага народа і кожнага пакалення павінен быць свой шляхціц Завальня. Гэта — і [[litpers>язэп-драздовіч|Язэп Драздовіч]], і летапісец Віцебшчыны A. Сапуноў, і М. Каспяровіч, і [[litpers>вацлаў-ластоўскі|Вацлаў Ластоўскі]], і Ф. М. Янкоўскі...
+У кожнага народа і кожнага пакалення павінен быць свой шляхціц Завальня. Гэта — і [[постаці/язэп-драздовіч|Язэп Драздовіч]], і летапісец Віцебшчыны A. Сапуноў, і М. Каспяровіч, і [[постаці/вацлаў-ластоўскі|Вацлаў Ластоўскі]], і Ф. М. Янкоўскі...