Украінская балада. XIX стагоддзе

Пецярбургская, чужая.
Дзякуй табе, ноча, —
У прыгоннага Тараса
Ты як дзень святочны.

Дзякуй табе, Летні садзе:
Пры тваёй спагадзе,
Дзень адбегаўшы для іншых,
Ноччу сам прысядзе.

Дзень — для іншых,

ноч — свая ўжо,

I ніхто не ўбачыць.
Людзі спяць, а ён малюе —
Як па краі плача.

I тады не ў Пецярбурзе
Ён — ва успамінах.
Дык прылашчы ж свайго сына,
Ненька-Украіна!

Яму трэба з шэрай ночы,
Што завецца белай.
Усе колеры вясёлкі
Здабываці ўмела.

Сіні — каб загаманіла
З ім па-свойску неба,
I зялёны — для усходаў —
Зноў жа ўспомніць трэба.

Жоўты — каб як на радзіме
Тут зацвіў сланечнік,
I чырвоны — кірмашовы,
I белы, канечне.

Розных колераў набрацца
Для хаціны чыстай,
Для шырокіх шаравараў
I плахты квяцістай.

I для босых ног сялянскіх,
Для раллі, для пашы;
I для рук, што і ў прыгоне
Так зямельку лашчаць.

I для фартушка знайсці ён
Спадзяванне мусіць,
Што надзею прыкрывае,
Як бяду, ў Катрусі.

Як сляпы Сцяпан-нявольнік
Плача, краю мілы!
Быццам сонца яму вочы
Там запарушыла.

Як навобмацак шукае
Шлях дамоў з чужыны…
Для малюнка нават слёзы
Ён знайсці павінен.

Слёз шукаць не трэба — з імі
Днюе і начуе:
Свае слёзы дасць Сцяпану,
Боль свой намалюе.

Гледачы, зірні, знайшліся
У яго тым часам,
Абступілі ўкруг скульптуры
Парабка Тараса.

Мастаку ж спяшацца трэба:
Дзень ідзе пракляты,
I ужо днее, днее, днее —
Скончылася свята.

Не, а усё-ткі тое свята
Перад ім, здаецца.
Ён яшчэ і памалюе,
Вольны нажывецца!

Людзі грошы ўжо збіраюць
Для волі ягонай —
Каб Шаўчэнку, каб Тараса
Выкупіць з прыгону.

• янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-лета-з-мятлушкай
• янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-заміра
• янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-клетка
• янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-перавернуты
• янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-як-спакайней