~~META:
title = Янка Сіпакоў — Конь
&keywords = ратай, каня, пайшоў, конь, чырвоным, шыкоўны, кафтан, галаве, івашка, зялёныя, шапка, боты, верхам
&abstract = Чытаць баладу Янкі Сіпакова "Конь"
&iftrue = nan
~~

====== Янка Сіпакоў — Конь ======
//Руская балада. XVII стагоддзе//

Ратай ідзе паціху за сахою,\\
Што так спаволыш сунецца ў зямлі,\\
I часта ўсё спыняецца – цягло\\
Стамілася: ў пярэдыхах маленькіх\\
Чуваць, як цяжка хакаюць траіх.\\
Але іх не падгоніш, «Но!» не крыкнеш,\\
Не свіснеш ёмка пугаю-звіванкай,\\
Якую ўзяў з сабой ратай на звычцы\\
I круціць сарамяжліва ў руках...\\
Тут пуга не патрэбна – сошку цягнуць\\
Сівая маці з прыгажуняй жонкай,\\
А каля іх, нібыта жарабятка,\\
Шчыруе прыпражны сынуля-жэўжык –\\
Ён напінаецца, здаецца, больш за ўсіх.\\
Ратай ласкава так глядзіць на сына\\
I просіць:

– Ты цішэй цягні, Івашка,

А то не паспяваю за табой я, –\\
Саха ляціць, нібы за жарабком...\\
I раптам да ратая незаўважна\\
Пад’ехала людзей на конях процьма,\\
А іх галоўны (мусіць, пан вялікі:\\
Зялёныя саф’янавыя боты,\\
Кафтан на ім, – ды гэткі ўжо шыкоўны,\\
На галаве – з чырвоным верхам шапка...)\\
Знячэўку крыкнуў:

– Што ты робіш, кат!

Як ты пасмеў араць зямлю на людзях?!\\
Ратай збялеў і пану – бух! – у ногі:\\
– А што ж рабіць мне, беднаму, паночак:\\
Каня няма – забралі за падаткі.\\
– Эх ты, мужчына! – пан злуе

і злазіць

З каня свайго і аксамітны повад\\
У чорныя парэпаныя рукі,\\
Якія ўсё яшчэ дрыжаць ад страху,\\
Ён аддае:

– Бяры майго – ары,

А я твайго у пана забяру...\\
I сам пайшоў.

I коннікі за ім

Паехалі паволі.

А ратай

Стаяў з канём і ўсё, як ашалелы,\\
Сябе шчыпаў, каб неяк апрачнуцца,\\
Калі ўсё гэта сон.

А потым

Шчыпаць каня пачаў.

О, радасць! –

Конь селяніна раптам убрыкнуў!\\
Ратай стаіць з рассечанай губою,\\
Размазвае па твары кроў, смяецца\\
I радасна крычыць:

– Івашка!

Дык конь жа, брат, сапраўдашні, не прывід\\
Зірні, як моцна б’ецца капытом!\\
А сын глядзіць на пыльную дарогу,\\
Дзе ўперадзе вялізазнага войска\\
Пайшоў багаты пан той

пехатою

(На галаве – з чырвоным верхам шапка,\\
Кафтан на ім – ды гэтакі шыкоўны,\\
Зялёныя запыленыя боты...)\\
Па іхняга каня да багацеяў\\
Пайшоў незразумелы гэты пан –\\
Сцяпан Разін.

\\
Крыніца: Сіпакоў Я. Веча славянскіх балад. – 2-е выданне. – Мн.: Маст. літ., 1988. – 263 с.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-заміра]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-перавернуты]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-лета-з-мятлушкай]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-клетка]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-як-спакайней]]