~~META:
title = Янка Сіпакоў — Заміра
&keywords = Заміра
&abstract = Пераказ прытчы Янкі Сіпакова "Заміра"
&iftrue = nan
~~

====== Янка Сіпакоў — Заміра ======
Матывам "перавернутасці" вызначаецца асноўны [[слоўнік/пафас|пафас]] [[слоўнік/прытча|прытчы]]. Таямнічай, заўжды ў новых іпастасях паўставала перад Цішуком яго каханая: "Зашуміць вецер, зашамаціць, кінецца на кусты, а адтуль ужо вернецца Заміраю. <...> Яна прыходзіла то рыбаю, то птушкаю, то дрэвам. Сёння Заміра ўзнікла ясаўкай". Закаханыя жывуць у сваім свеце, размаўляюць нейкай дзіўнай, "перавернутай", зразумелай толькі ім мовай. Цішук і Заміра, як ужо знаёмыя нам мятлушкі, полюсныя па сваёй сутнасці. Настойліва шукаюць яны тое, што здольна паяднаць іх у сваёй полюснасті, зрабіць іх каханне трывалым і стабільным. На жаль, кожны прапануе сваё і яго ж патрабуе ад каханага:\\
— Заміра, а крапіва ў вас ёсць? <.>\\
— Навошта табе крапіва? Хочаш, лепей лаўравішню пакажу? Алеандру, магнолію?\\
— Пакажы мне крапіву.\\
Доўга закаханыя шукалі крапіву — знойдзеная аказалася "несапраўднаю". Натрапілі на магнолію. Спачатку падзівіўся Цішук яе кветкам, "а потым зразумеў, што гэта чужая кветка-павітуха абвілася вакол магноліі і зацвіла якраз пасярод бліскучых... лістоў>.\\
Пасля шторму Заміра раптоўна вынырнула з хваляў і працягнула яму пучок ("Вось твая крапіва"), "але нейкая выпадковая хваля, што ўзнялася раптоўна на спакойным моры... выхапіла крапіву і панесла з сабой удалячынь".\\


 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-клетка]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-тыя-што-ідуць]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-лета-з-мятлушкай]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-як-спакайней]]
  * [[творы/янка-сіпакоў/янка-сіпакоў-перавернуты]]