Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:янка-лучына:творчасць-янкі-лучыны [2025/08/23 15:54] – vedybeadmin
+++ творы:янка-лучына:творчасць-янкі-лучыны [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Творчасць Янкі Лучыны ======
-[[творы/францішак-багушэвіч/творчасць-францішка-багушэвіча|Францішак Багушэвіч]] у прадмове да зборніка «Смык беларускі» так пісаў пра сваё імкненне стварыць цэлую «музыку», г. зн. дасканала развітую літаратуру: «Смык ёсць, а хто-небудзь скрыпку, можа, даробіць, а там была «Дудка» — вось мы і зробім музыку». Мара [[litpers>францішак-багушэвіч|Францішка Багушэвіча]] здзейснілася. Яго сучаснікі, прадстаўнікі ідэйна-эстэтычнай школы, створанай ім, развілі і дапоўнілі творчыя прынцыпы заснавальніка метаду крытычнага рэалізму ў беларускай літаратуры. Яркім доказам таму з'яўляецца паэзія [[litpers>янка-лучына|Янкі Лучыны (Івана Люцыянавіча Неслухоўскага]], 1851-1897).
+[[творы/францішак-багушэвіч/творчасць-францішка-багушэвіча|Францішак Багушэвіч]] у прадмове да зборніка «Смык беларускі» так пісаў пра сваё імкненне стварыць цэлую «музыку», г. зн. дасканала развітую літаратуру: «Смык ёсць, а хто-небудзь скрыпку, можа, даробіць, а там была «Дудка» — вось мы і зробім музыку». Мара [[постаці/францішак-багушэвіч|Францішка Багушэвіча]] здзейснілася. Яго сучаснікі, прадстаўнікі ідэйна-эстэтычнай школы, створанай ім, развілі і дапоўнілі творчыя прынцыпы заснавальніка метаду крытычнага рэалізму ў беларускай літаратуры. Яркім доказам таму з'яўляецца паэзія [[постаці/янка-лучына|Янкі Лучыны (Івана Люцыянавіча Неслухоўскага]], 1851-1897).
 Уступаючы Багушэвічу ў мастацкім дары, у глыбіні абагульнення, Янка Лучына тым не менш пайшоў далей за яго. Багушэвіч выкрываў і абвінавачваў «д'ябальскую» рэчаіснасць, аднак станоўчы ідэал яго толькі акрэсліваўся. У Лучыны пафас адмаўлення і сцвярджэння, дзень і святло ўжо больш ураўнаважаны, чым у Багушэвіча. Э. Дарашэвіч і У. Конан у «Нарысах гісторыі эстэтычнай думкі Беларусі» адзначаюць, што Лучына глянуў на народнае жыццё шырэй — з пазіцый не толькі сялянства, але і дэмакратычнай інтэлігенцыі.