Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:янка-купала:пошукі-героямі-шляхоў-да-шчаслівага-жыцц [2025/08/23 15:45] – vedybeadmin
+++ творы:янка-купала:пошукі-героямі-шляхоў-да-шчаслівага-жыцц [2025/08/23 15:54] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 12: / Радок 12: @@
 Што чалавек лічыць для сябе найважнейшым, да чаго імкнецца, у чым бачыць сваё шчасце, у многім вызначае яго сутнасць. Тое ж самае і з народам.\\
 Цэнтральнай філасофскай праблемай драмы "Раскіданае гняздо" з'яўляецца праблема шчасця. Усё ў творы: кампазіцыя, сюжэт, вобразы, насычанасць рамантычнымі сродкамі пры глыбокім рэалізме — падпарадкавана цэнтральнай філасофскай праблеме.\\
-З [[slounik>экспазіцыя|экспазіцыі]] мы даведваемся, што Лявон Зяблік аж пяць гадоў судзіўся з панам за зямлю, на якой жылі і працавалі яго продкі і "вечна думалі жыць. Чынш плацілі, талаку рабілі ў двор, як паншчыну якую; карчавалі, будаваліся". Прадалі "апошнюю кароўку!", каня, цялушку, што гадавалі Зосьцы на пасаг. Марыля са скрухай зазначае, што ў Лявона быў выбар: "служыць ісці ў чужую хату, на чужых людзей", а не судзіцца, "дык хоць гаспадарка засталася б". Страта зямлі для Лявона —страта Волі, як і для коласаўскага Міхала. Лявон бачыць у гэтай трагедыі наканаванне і на папрок Сымона, што апошняе аддаў двару на здзек, пярэчыць: "Не я аддаў, а зямля сама сябе аддала ім на здзек. Я, ты, пяты, дзесяты штосьці ёй не ўгадзіў, ну, дык і чураецца сваіх дзяцей".\\
+З [[слоўнік/экспазіцыя|экспазіцыі]] мы даведваемся, што Лявон Зяблік аж пяць гадоў судзіўся з панам за зямлю, на якой жылі і працавалі яго продкі і "вечна думалі жыць. Чынш плацілі, талаку рабілі ў двор, як паншчыну якую; карчавалі, будаваліся". Прадалі "апошнюю кароўку!", каня, цялушку, што гадавалі Зосьцы на пасаг. Марыля са скрухай зазначае, што ў Лявона быў выбар: "служыць ісці ў чужую хату, на чужых людзей", а не судзіцца, "дык хоць гаспадарка засталася б". Страта зямлі для Лявона —страта Волі, як і для коласаўскага Міхала. Лявон бачыць у гэтай трагедыі наканаванне і на папрок Сымона, што апошняе аддаў двару на здзек, пярэчыць: "Не я аддаў, а зямля сама сябе аддала ім на здзек. Я, ты, пяты, дзесяты штосьці ёй не ўгадзіў, ну, дык і чураецца сваіх дзяцей".\\
 Знясілены бадзяннем па судах, пераканаўшыся, што з багатым беднаму не судзіцца, што "пакуль з багатага пух, то з беднага дух", даведзены да адчаю, ён не знаходзіць іншага выйсця са становішча, як пазбавіць сябе жыццём. Дорага заплаціў Лявон за тое, каб звесці рахункі з наіўнай верай у "дабрадзеяў", — жыццём заплаціў. Лявон наказвае Сымону "праўды шукаць не тапаром, а розумам", каб яго і дзяцей не ганялі гэтак, як сягоння. Шчасце для Лявона — жыць і працаваць на зямлі, быць на ёй гаспадаром, але абставіны аказаліся мацнейшымі за чалавека і яго мару. Вобразам Лявона пісьменнік не толькі паказвае трагедыю чалавека, крах яго мары, але і даводзіць, што шлях Лявона да шчасця, праўды і волі быў памылковы.\\
-Знешні і ўнутраны [[slounik>канфлікт|канфлікт]] раскрываецца драматургам праз сутыкненне розных думак, поглядаў на жыццё, лёс, шчасце. Усе героі п'есы прагнуць шчасця, але кожны разумее яго па-свойму і прапануе свой выхад са становішча, каб "бяды пазбыціся". Сапраўды, часам пазбавіцца бяды — гэта ўжо і ёсць шчасце.\\
+Знешні і ўнутраны [[слоўнік/канфлікт|канфлікт]] раскрываецца драматургам праз сутыкненне розных думак, поглядаў на жыццё, лёс, шчасце. Усе героі п'есы прагнуць шчасця, але кожны разумее яго па-свойму і прапануе свой выхад са становішча, каб "бяды пазбыціся". Сапраўды, часам пазбавіцца бяды — гэта ўжо і ёсць шчасце.\\
 "Няшчасце на шчасце змяніць" марыць і Зоська, натура тонкая, уражлівая, сентыментальная. Яе душа рвецца да прыгожага. Але разлад мары з суровай рэчаіснасцю вызначае і яе асабістую трагедыю.\\
 Рамантычнымі сродкамі выпісаны гэты вобраз. Яе маналогі паэтычныя, мова багатая, вобразная: "Праз быстрыя рэчкі, праз шчырыя бары, праз сухія пяскі паплыву к яму..." Мройная, летуценная, яна жыве ў казачным свеце, ёй самой створаным, прыдуманым. Яна нікога не хоча слухаць, даводзячы, што ў іх свая праўда, а ў яе свая.\\