Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:янка-брыль:міні-проза-ў-творчасці-янкі-брыля [2025/08/23 15:45] – vedybeadmin
+++ творы:янка-брыль:міні-проза-ў-творчасці-янкі-брыля [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Міні-проза ў творчасці Янкі Брыля ======
-[[litpers>янка-брыль|Янка Брыль]] — прызнаны майстар жанру мініяцюры ў сучаснай літаратуры. Мініяцюры — своеасаблівыя вершы ў прозе, таму што ў гэтых творах на фоне апавядальнай прозы шмат паэтычнага пачуцця, а змест лаканічна сціснуты, часам афарыстычны. Знаходзячыся на памежжы паэзіі і прозы, мініяцюра існуе на мяжы мастацка-вобразнага і навукова-лагічнага абагульненняў.\\
+[[постаці/янка-брыль|Янка Брыль]] — прызнаны майстар жанру мініяцюры ў сучаснай літаратуры. Мініяцюры — своеасаблівыя вершы ў прозе, таму што ў гэтых творах на фоне апавядальнай прозы шмат паэтычнага пачуцця, а змест лаканічна сціснуты, часам афарыстычны. Знаходзячыся на памежжы паэзіі і прозы, мініяцюра існуе на мяжы мастацка-вобразнага і навукова-лагічнага абагульненняў.\\
-У 1965 годзе Янка Брыль выдаў першую кнігу [[slounik>мініяцюра|мініяцюр]] "Жменя сонечных промняў", потым — "Вітраж", якія былі перакладзены на мовы многіх народаў свету. Мініяцюры складаюць і большую частку пазнейшых кніг пісьменніка: "Сёння і памяць", "Пішу, як жыву", Трохі пра вечнае", Дзе скарб ваш", "На сцежцы дзеці", "Парастак" і інш.\\
+У 1965 годзе Янка Брыль выдаў першую кнігу [[слоўнік/мініяцюра|мініяцюр]] "Жменя сонечных промняў", потым — "Вітраж", якія былі перакладзены на мовы многіх народаў свету. Мініяцюры складаюць і большую частку пазнейшых кніг пісьменніка: "Сёння і памяць", "Пішу, як жыву", Трохі пра вечнае", Дзе скарб ваш", "На сцежцы дзеці", "Парастак" і інш.\\
 Міні-проза Янкі Брыля цесна паяднана з яго творчай і жыццёвай біяграфіяй, часам яна нагадвае аўтарскія дзённікі і запісныя кніжкі. Пісьменнік нават даваў адпаведныя падзагалоўкі сваім публікацыям: "Запісы", "З лірычных запісаў", а то і проста "Лірычнае". Гэтыя запісы ўяўляюць роздум Янкі Брыля пра сэнс чалавечага жыцця, пра свет, пра паяднанасць людзей і народаў, пра спалучанасць душы чалавечай з навакольнай прыродай, як, напрыклад, "[[творы/янка-брыль/янка-брыль-трохі-пра-вечнае|Трохі пра вечнае]]" ці "[[творы/янка-брыль/янка-брыль-загадка|Загадка]]". Мініяцюры Янкі Брыля ўводзяць нас у свет дзейснай маралі, агульначалавечыя ідэалы ў яго мастацкай перадачы спалучаюцца з канкрэтным носьбітам — героем ці самім аўтарам — і тым самым актуалізуюцца.\\
 У сваіх творах пісьменнік паслядоўна адстойвае права мастака заставацца самім сабой, гэта значыць, быць шчырым і паслядоўным, не паддаючыся модзе ці карыслівым спакусам. Адметнасцю прозы Янкі Брыля з'яўляецца выбар каларытных персанажаў, людзей, якія імкнуцца жыць больш свабодна і шырока, чым іх акружэнне. Свет прыроды ў творах празаіка не проста паэтызуецца, а, знаходзячыся на мяжы рэальнасці і казкі, хавае ў сабе таямніцу жыцця.\\
-З творчасцю Янкі Брыля цесна спалучана паняцце лірычнай прозы. Лірыка — гэта род літаратуры, які існуе ў чыстым выглядзе побач з эпасам і драмай. Вызначальнай рысай лірыкі з'яўляецца тое, што яна заўсёды выяўляе жывое непасрэднае пачуццё, якое перажывае аўтар у дадзены момант. Гэта і выклікае больш суб'ектыўны (у параўнанні з эпасам і драмай) характар адлюстравання жыцця ў лірычным творы. У літаратуры ўжо даўно назіраецца парушэнне родавых меж: элементы эпаса і драмы пранікаюць у паэтычныя творы, а лірызм — у прозу. Яшчэ ў XIX стагоддзі І. Тургенеў пісаў славутыя вершы ў прозе, а ў XX стагоддзі мы знаходзім прыклады драматычных паэм ("[[творы/янка-купала/янка-купала-сон-на-кургане|Сон на кургане]]" [[litpers>янка-купала|Янкі Купалы]], "[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-xамуціус|Хамуціус]]" [[litpers>аркадзь-куляшоў|Аркадзя Куляшова]]), вершы ў прозе [[litpers>вацлаў-ластоўскі|Вацлава Ластоўскага]] і [[творы/алесь-разанаў/творчасць-алеся-разанава|Алеся Разанава]]. Шырокае распаўсюджанне атрымала і лірычная проза: творы, у якіх суб'ектыўна-лірычнае пачуццё спалучана з драматызмам успрымання навакольнай рэчаіснасці, асвечана эпічнай мудрасцю асэнсавання. Лірычная проза ў сучаснай літаратуры прадстаўлена творамі такіх выдатных пісьменнікаў, як Янка Брыль, У. Сапаухін, Ю. Казакоў, [[litpers>міхась-стральцоў|Міхась Стральцоў]] і інш.
+З творчасцю Янкі Брыля цесна спалучана паняцце лірычнай прозы. Лірыка — гэта род літаратуры, які існуе ў чыстым выглядзе побач з эпасам і драмай. Вызначальнай рысай лірыкі з'яўляецца тое, што яна заўсёды выяўляе жывое непасрэднае пачуццё, якое перажывае аўтар у дадзены момант. Гэта і выклікае больш суб'ектыўны (у параўнанні з эпасам і драмай) характар адлюстравання жыцця ў лірычным творы. У літаратуры ўжо даўно назіраецца парушэнне родавых меж: элементы эпаса і драмы пранікаюць у паэтычныя творы, а лірызм — у прозу. Яшчэ ў XIX стагоддзі І. Тургенеў пісаў славутыя вершы ў прозе, а ў XX стагоддзі мы знаходзім прыклады драматычных паэм ("[[творы/янка-купала/янка-купала-сон-на-кургане|Сон на кургане]]" [[постаці/янка-купала|Янкі Купалы]], "[[творы/аркадзь-куляшоў/аркадзь-куляшоў-xамуціус|Хамуціус]]" [[постаці/аркадзь-куляшоў|Аркадзя Куляшова]]), вершы ў прозе [[постаці/вацлаў-ластоўскі|Вацлава Ластоўскага]] і [[творы/алесь-разанаў/творчасць-алеся-разанава|Алеся Разанава]]. Шырокае распаўсюджанне атрымала і лірычная проза: творы, у якіх суб'ектыўна-лірычнае пачуццё спалучана з драматызмам успрымання навакольнай рэчаіснасці, асвечана эпічнай мудрасцю асэнсавання. Лірычная проза ў сучаснай літаратуры прадстаўлена творамі такіх выдатных пісьменнікаў, як Янка Брыль, У. Сапаухін, Ю. Казакоў, [[постаці/міхась-стральцоў|Міхась Стральцоў]] і інш.