Паслаў пан свайго мужыка (за паншчынай было дзела) з пісьмом да другога пана.
Засунуў мужык пісьмо за пазуху і пайшоў. Якраз на дарозе сустрэў ён таго пана, да каторага ён ішоў з пісьмом. Вымае мужык з-за пазухі скумячанае пісьмо і падае яго пану, не скінуўшы шапкі. Гэта пану не спадабалася.
— Скажы ты мне, чалавеча, ці у твайго пана няма лепшых людзей, што ён паслаў да мяне цябе, дурня?
Хацеў спагнаць сваю злосць на мужыку пан.
— Чаму няма?! — кажа мужык — ёсць, але лепшых людзей і разумнейшых ён паслаў да лепшых і разумнейшых паноў.

• янка-купала/янка-купала-мужык
• якуб-колас/якуб-колас-пан-і-рэчка
• ян-чачот/ян-чачот-як-то-добра-калі-мужык
• цётка-алаіза-пашкевіч/цётка-мужык-не-змяніўся
• уладзіслаў-галубок/уладзіслаў-галубок-доля-мужыка