Пуста ў лузе. Толькі стогі
Парыжэўшыя стаяць,
Ды шпакі каля дарогі
Цэлы дзень адно крычаць.

Грэчка зжата. Гола ў полі.
Жыта звезена даўно.
Толькі плаваюць на волі
Кучы хмар, як валакно.

Дожджык сее беспрастанку;
Вецер свішча так, як звер…
Колькі лужын каля ганку!
А гразі, гразі цяпер!

Ссохлі травы, ўсё павяла.
Слоць, плюхота, холад, цьма.
Эх, скарэй бы закрывала
Зямлю чорную зіма!

• якуб-колас/творчасць-якуба-коласа
• якуб-колас/карціны-роднай-прыроды-ў-паэме-новая-зям
• якуб-колас/служэнне-народу-асноўны-абавязак-мастака
• якуб-колас/паэма-новая-зямля-мастацкая-энцыклапедыя
• якуб-колас/духоўнае-багацце-чалавека-ў-паэме-новая-