Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:якуб-колас:казкі-жыцця:якуб-колас-жывая-вада [2025/08/23 15:45] – vedybeadmin
+++ творы:якуб-колас:казкі-жыцця:якуб-колас-жывая-вада [2025/08/23 15:54] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 62: / Радок 62: @@
 . Людзі назвалі сваю старонку "Мёртвае поле", бо на гары валялася вельмі многа людскіх касцей, тых людзей, якія шукалі Жывую ваду.\\
 Аўтар стварае гэты вобраз з дапамогай\\
-- [[slounik>параўнанне|параўнанняў]]: "людзі хадзілі як цені", "дрэвы як сухотныя", "раса, як слёзы";\\
+- [[слоўнік/параўнанне|параўнанняў]]: "людзі хадзілі як цені", "дрэвы як сухотныя", "раса, як слёзы";\\
-- [[slounik>увасабленне|увасаблення]]: "пугач і сава спявалі ім "вечны спакой", "хмары заглядалі", "вецер высмоктваў апошнія сокі", "лес, поле, луг з гаротнаю мальбою пазіралі на неба, прасілі вады", "жаласна ківаліся каласы ў полі, то кланяліся, то падымаліся к небу", "зямля пакалолася і плакала";\\
+- [[слоўнік/увасабленне|увасаблення]]: "пугач і сава спявалі ім "вечны спакой", "хмары заглядалі", "вецер высмоктваў апошнія сокі", "лес, поле, луг з гаротнаю мальбою пазіралі на неба, прасілі вады", "жаласна ківаліся каласы ў полі, то кланяліся, то падымаліся к небу", "зямля пакалолася і плакала";\\
-- [[slounik>эпітэт|эпітэтаў]]: "спустошаны край", "сухія гады", "неба яснае, гарачае", "сухі вецер", "дрэвы глуха шумелі", "цярплівыя камяні", "чорная хмара";\\
+- [[слоўнік/эпітэт|эпітэтаў]]: "спустошаны край", "сухія гады", "неба яснае, гарачае", "сухі вецер", "дрэвы глуха шумелі", "цярплівыя камяні", "чорная хмара";\\
-- [[slounik>алегорыя|алегорыі]]: каршуны і крумкачы – сімвалізуюць смерць, пакуты.\\
+- [[слоўнік/алегорыя|алегорыі]]: каршуны і крумкачы – сімвалізуюць смерць, пакуты.\\
 \\
 . Мёртвае поле ажывіла Жывая Вада. Яна не знікла, а была пад зямлёю, патроху размывала зямлю, прабівала дарогу ў вольны свет. Настаў такі момант, калі пралітыя слёзы перапоўнілі неба і паліліся назад на зямлю. Яны жывілі зямлю і сцякаліся ў адну раку. Вада стала дружна напіраць на гару. І яна зрушылася. Гэта адчула Жывая Вада, сабрала ўсе свае сілы і ўскалыхнула гару. І тая загінула. А Жывая вада, злучыўшыся з рэчкай злілася ў старое дно і пайшло сваёю дарогай.\\