Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:ядвігін-ш:ядвігін-ш-падласенькі [2025/08/23 15:45] – vedybeadmin
+++ творы:ядвігін-ш:ядвігін-ш-падласенькі [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 15: / Радок 15: @@
 **Ідэйны змест**
-Талент [[litpers>ядвігін-ш|Ядвігіна Ш.]] як сатырыка-байкапісца ярка праявіўся ў алегарычным апавяданні «Падласенькі» (1910). Па сутнасці гэта невялічкая сатырычная камедыя, у якой надзвычай каларытна выпісаны характары.\\
+Талент [[постаці/ядвігін-ш|Ядвігіна Ш.]] як сатырыка-байкапісца ярка праявіўся ў алегарычным апавяданні «Падласенькі» (1910). Па сутнасці гэта невялічкая сатырычная камедыя, у якой надзвычай каларытна выпісаны характары.\\
 Апавяданне складаецца з чатырох маленькіх сцэн, у кожнай з якіх раскрываецца ў розных варыянтах адна і тая ж думка, якая валодае галоўным героем: сцярпець любыя пакуты, абы вучыўся сынок, абы «з бычаняці зрабіць чалавека».\\
 I ў кожнай сцэне раскрываюцца ў адпаведнасці з магчымасцямі баечнага жанру характар героя, яго псіхалогія і нават у некаторай ступені грамадскія ўзаемаадносіны (вельмі характэрная сцэна размовы са скуралупам, якому Падласы прапанаваў сваю скуру).\\
-Развязка [[slounik>канфлікт|канфлікту]] — у апошняй сцэне. Перш чым прадаць на сынаву вучобу апошнюю скуру, бацькі — Падласы і яго жонка Красуля — вырашылі паклікаць сына дадому, паглядзець, як ён на чалавека рыхтуецца. Прыехаў Падласенькі. Бацькі «...глянулі і абамлелі: сын-то, сын, — і Падласенькі, толькі морда свінячая і не мычыць, а рохкаць стаў. Зараўлі з жалю Красуля і Падласы, але сынок скора іх усцешыў: «Гэта я, — кажа, — толькі так, — да часу, а калі хочаце, каб зусім стаўся чалавекам, то на навуку не адну, а тры скуры спусціце...»\\
+Развязка [[слоўнік/канфлікт|канфлікту]] — у апошняй сцэне. Перш чым прадаць на сынаву вучобу апошнюю скуру, бацькі — Падласы і яго жонка Красуля — вырашылі паклікаць сына дадому, паглядзець, як ён на чалавека рыхтуецца. Прыехаў Падласенькі. Бацькі «...глянулі і абамлелі: сын-то, сын, — і Падласенькі, толькі морда свінячая і не мычыць, а рохкаць стаў. Зараўлі з жалю Красуля і Падласы, але сынок скора іх усцешыў: «Гэта я, — кажа, — толькі так, — да часу, а калі хочаце, каб зусім стаўся чалавекам, то на навуку не адну, а тры скуры спусціце...»\\
 За празрыстымі алегарычнымі вобразамі і сітуацыямі стаяць рэальныя чалавечыя характары. Падласы — алегарычны вобраз таго беднага беларускага селяніна, цягавітага, самаахвярнага, які мяркуе, што толькі адукацыя дапаможа мужыку пазбавіцца ад цемры і галечы. Гэты селянін гатовы на любыя ахвяры, абы толькі вывучыць, «вывесці ў людзі» сваіх дзяцей. Аднак абставіны аказваюцца мацней за самыя рашучыя дзеянні селяніна ў яго імкненні да чалавечага жыцця.\\
 Асвета, навука, лічыць Ядвігін Ш., — адзін з самых асноўных сродкаў паляпшэння жыцця народа. Зрабіць беларускага мужыка пісьменным і свядомым — такая, на думку пісьменніка, бліжэйшая мэта нацыянальнай інтэлігенцыі. I ўвесь пафас сваёй сатыры пісьменнік накіроўвае супраць тых сацыяльных умоў, якія параджаюць ненармальныя Грамадскія з'явы, ствараюць свайго роду зачараванае кола — каб выбіцца з галечы, селяніну трэба пазбавіцца сваёй духоўнай цемнаты, неадукаванасці, але перашкодай на шляху да адукацыі стаіць тая самая галеча, матэрыяльная незабяспечанасць.\\