Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:ядвігін-ш:ядвігін-ш-антон-іванавіч-лявіцкі [2025/08/23 15:54] – vedybeadmin
+++ творы:ядвігін-ш:ядвігін-ш-антон-іванавіч-лявіцкі [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 57: / Радок 57: @@
 — Э.., не, даражэнькія! Вы не ведаеце маёй жонкі: яна і мёртвая супраць цячэння ісці будзе.
-Упартасць да дабра не даводзіць. Гэта зразумела ўсім. Ядвігін Ш. усёй сваёй творчасцю сцвярджае: усё празмернае да дабра не даводзіць. Нават празмерная руплівасць, самаахвярнасць, як і бацькоўская бязмежная любоў да дзяцей. Лішняга і свінні не ядуць — кажуць людзі. Усё добра ў меру. І з розумам. Бязмежная цярплівасць, якую, да прыкладу, называюць талерантнасцю, мяжуе з прыніжэннем і стратай годнасці, з халуйствам. Як справядліва сказаў [[litpers>ніл-гілевіч|Ніл Гілевіч]]: «Зноў нас хваляць — і зноў за халуйства. І мы ўдзячна прымаем хвалу...»
+Упартасць да дабра не даводзіць. Гэта зразумела ўсім. Ядвігін Ш. усёй сваёй творчасцю сцвярджае: усё празмернае да дабра не даводзіць. Нават празмерная руплівасць, самаахвярнасць, як і бацькоўская бязмежная любоў да дзяцей. Лішняга і свінні не ядуць — кажуць людзі. Усё добра ў меру. І з розумам. Бязмежная цярплівасць, якую, да прыкладу, называюць талерантнасцю, мяжуе з прыніжэннем і стратай годнасці, з халуйствам. Як справядліва сказаў [[постаці/ніл-гілевіч|Ніл Гілевіч]]: «Зноў нас хваляць — і зноў за халуйства. І мы ўдзячна прымаем хвалу...»
 Пісьменнік-прарок задоўга да Міхаіла Булгакава папярэдзіў і нас пра небяспеку з'яўлення шарыкавых — таго тыпу людзей, якія, валодаючы мізэрным запасам маральных і інтэлектуальных якасцей, могуць прэтэндаваць на ролю «вяршыцеляў лесу»; нават больш — скарыстаўшы небяспечныя грамадскія пафозлівыя анамаліі і перакосы, рэалізуюць свае прэтэнзіі і ўжо тры скуры здзяруць з тых, хто адну скуру добраахвотна зняў з сябе раней, каб «падласенькі стаўся чалавекам». Падласенькі пасля няўдалай спробы «рыхтавання на чалавека» заяўляе банькам: «Гэта я... толькі так — да часу, a калі хочаце, каб саўсім стаўся чалавекам, то на навуку не адну, а тры скуры спусціце...» Падласенькі, папярэджвае пісьменнік, не стаўся і ніколі не стане чалавекам; нават больш — падласенькі зарохкае і ўжо свіным капыцікам пастукае нам усім у акно. І вось тады будзе позна!