Здаецца, пасвятлела у бары,
Пабагацелі тоні, азярыны.
І нават асцярожныя бабры
Валтузяцца спакойна на плаціне.

Над лугам росным зведзены кругі –
Знаходзяць качкі завадзь лугавую,
Ніжэюць недаверу берагі –
Дамоўленасць разумная пануе.

І гэтаму яднанню, дабраце
Накукавалі шмат вякоў зязюлі.
Гняздзечка грэе пташка у кусце,
Зубры на поплаў выгналі касуляў.

Чысцеюць плёсы возера, ракі,
Спакоем, цішынёй прырода дыша.
На чыстай гладзі плаваюць чыркі,
Не ломяць крыллем спуджаную цішу.

Спяваюць птушкі, не баіцца звер,
Як бы не чулі выстралаў спрадвеку.
Забыўшыся на страх і недавер,
Прырода давярае чалавеку.

• юрась-свірка/юрась-свірка-верны-крэўнаму-брацтву
• юрась-свірка/юрась-свірка-свята
• юрась-свірка/юрась-свірка-з-першым-снегам
• юрась-свірка/юрась-свірка-яшчэ-раз-пра-маці
• юрась-свірка/юрась-свірка-ласіны-стажок