Ішоў здалёку Караван…
Цераз саланчакі, цераз сыпучыя барханы,
То ціхім быў пясчаны акіян,
То ён шалеў, як апантаны!
Сляпіла вочы, засцілала шлях
І з ног збівала лютая віхура,
І дыхалі агнём і неба і зямля –
Ажно смыліла скура.
А людзі йшлі стыхіі насупор
І дзень і ноч да запаветнай мэты
Па сонцы і па бляску зор
Бясконцаю дарогай гэтай…
Амаль без харчу, без глытка вады,
Адной ідэяй дужыя і верай,
Не прыпыняючы хады –
Усё наперад і наперад!
І да Аазіса дайшлі.

Калі ідэя сэрца акрыліла,
Яна зрабілася непераможнай сілай
І усталюе мір і шчасце на зямлі!

• эдуард-валасевіч/эдуард-валасевіч-мітрафан-і-дэльтаплан
• эдуард-валасевіч/эдуард-валасевіч-шчупак-і-плотка
• эдуард-валасевіч/эдуард-валасевіч-сонца-і-певень
• эдуард-валасевіч/эдуард-валасевіч-кот-і-вожык
• эдуард-валасевіч/эдуард-валасевіч-арэх-і-жаба