Прыйдзе час, і яна міне,
восень цяжкая на характар.
Сэрца сум запалоніць раптам,
і ў далоні твае — тварам
так захочацца зноўку мне.

Прыйдзе час, і яна міне…
Ты казала— усё мінае.
Ліст апошні ў маім акне,
як усмешка твая, лунае.

Пройдзе час.
Прыйдзе новы хтосьці.
Стане сумна, бы колісь мне,
ды падставіць далоні Восень.
Твар схілю ў іх — і ўсё міне.

• эдуард-акулін/эдуард-акулін-журавіны-бяруць-жанчыны
• эдуард-акулін/творчасць-эдуарда-акуліна
• эдуард-акулін/эдуард-акулін-жонцы
• эдуард-акулін/эдуард-акулін-шлях-да-радзімы
• эдуард-акулін/эдуард-акулін-трыялет