~~META:
title = Уладзімір Ягоўдзік — Жабіны вочкі
&keywords = чараўнік, вужакаў, жабаў, гадаў, гадзюк, праўда, неба, падобныя, добры, хвост
&abstract = Чытаць апавяданне Уладзіміра Ягоўдзіка "Жабіны вочкі"
&iftrue = True
~~

====== Уладзімір Ягоўдзік — Жабіны вочкі ======
\\
Здарылася гэта ў даўнія часы. Вандраваў па свеце Добры Чараўнік. I сталася так, што прывялі яго дарогі на нашу Беларусь. Азірнуўся вакол сябе Чараўнік і аж засмяяўся ад радасці: такая прыгожая зямля яшчэ не сустракалася на ягоным шляху. Куды ні кінеш вокам – да неба паднімаюцца векавыя пушчы, а на іх белымі шапкамі адпачываюць воблакі. Рэкі – быццам дзівосныя срэбныя паясы, што злучылі зямлю і неба. I зусім зачаравалі вандроўніка празрыстыя азёры нашы, падобныя на вочы прыгажунь дзяўчат. Ну а засмуціла яго хіба тое, што навокал кішэла шмат усялякага плюгаўства: гадзюк, вужакаў, яшчарак, жабаў...\\
Узяў Добры Чараўнік вялізны бяздонны мех і давай збіраць туды гадаў, каб і духу іх не было на Беларусі. З гадзюкамі ды вужакамі доўга не важдаўся: за хвост, за хвост – і сыкнуць не паспелі, як сабраў усіх падчыстую. А вось жабы... Ім не захацелася ў цёмны мех з сонечных лугоў і цёплых балотцаў. Заквакалі яны з усіх бакоў:\\
– Мы д-о-обрыя! Мы д-о-обрыя!\\
– Няўжо?! – здзівіўся Чараўнік.\\
– Мы л-о-о-вім к-а-амароў і м-у-ух!\\
Пачухаў патыліцу Чараўнік. Кепска, калі не будзе каму змагацца з камарамі і мухамі. Але ж пакінь жабаў – яны так расплодзяцца без вужакаў і гадзюк, што ступіць не будзе куды. Вось якая няўвязка! Не выпускаць жа гадаў зноў на волю...\\
– Добра, потым пабачым, – сказаў Чараўнік. – А цяпер – скачыце ў мех!\\
Ды жабоцькі таксама не дурныя: боўць пад ваду – і няма іх. Праўда, яны не рыба, цэлы дзень хавацца на дне не здатны. Давай паціху паднімацца на паверхню і цікаваць сваімі вачанятамі-лупачыкамі, што робіць Чараўнік. А ён счакаў, пакуль як мага больш жабоцькаў пакажацца з вады, махнуў рукою – і замест жабіных лупачыкаў навакол рассыпаліся дробныя блакітныя кветачкі. I сёння яны растуць на кожнай балацявіне. Праўда, часам іх называюць па-іншаму: незабудкамі. Відаць, таму, што не забылася дзіўнае здарэнне.\\
Жабіны вочкі – вельмі прыгожыя кветкі, падобныя на кропелькі рассыпанага блакіту. I хоць на лекі яны не прыгодныя, усё роўна не абмінеш іх. Міжволі спынішся і залюбуешся, адчуваючы на сэрцы радасць.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/уладзімір-ягоўдзік/уладзіміра-ягоўдзік-зязюліны-панчошкі]]
  * [[творы/уладзімір-ягоўдзік/уладзімір-ягоўдзік-суніцы]]
  * [[творы/уладзімір-ягоўдзік/уладзіміра-ягоўдзік-сон-трава]]
  * [[творы/уладзімір-ягоўдзік/уладзімір-ягоўдзік-вялікая-сініца-і-яе-с]]
  * [[ibdc.ped>нясвіжскі-палац]]