Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:уладзімір-караткевіч:уладзімір-караткевіч-кастусь-каліноўскі [2025/08/23 15:44] – vedybeadmin
+++ творы:уладзімір-караткевіч:уладзімір-караткевіч-кастусь-каліноўскі [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 36: / Радок 36: @@
 Сімпатыю сялян выклікае тое, што Заруба апантана любіць жыццё і Бацькаўшчыну, Беларусь. Любоў да Радзімы -універсальнае пачуццё, уласцівае кожнаму маральна здароваму чалавеку, незалежна ад яго сацыяльнага становішча. Заруба ж у вачах мужыкоў - "яблык, што з панскай яблыні ўпаў на мужыцкую ніву". У нечым ён нагадвае Гервасія Выліваху з аповесці [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-ладдзя-роспачы|"Ладдзя Роспачы"]], Юрася Братчыка з рамана [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-хрыстос-прызямліўся|"Хрыстос прызямліўся ў Гародні"]] - амбівалентных, гэта значыць шматвартасных герояў, у якіх дзіўным чынам спалучаюцца блюзнерства і вера, прыземленае і высокае.\\
 У сцэне з панам Зарубам пераважае рамантычны спосаб паказу, але у ёй праглядаецца і адна значная псіхалагічная акалічнасць, уласцівая рэальнай асобе Кастуся Каліноўскага. Гэта -давер'е, амаль бясконцае і згубнае для героя ў тых абставінах. Ён не памыліўся ў Зарубе, але залішне даверыўся Вітаўту Парфіяновічу, які, мяркуе аўтар, стаў здраднікам.\\
-У гэтым творы [[litpers>уладзімір-караткевіч|Уладзімір Караткевіч]], мажліва, больш настойліва пільнуецца прынцыпу кантрасту ў пабудове характараў. Па адзін бок змагання - беззаганныя, сонечныя натуры, сапраўдныя рыцары, па другі - беспрасветныя нягоднікі, каты, такія, як генерал Мураўёў або Гогель. Зрэшты, бескарыслівых, чыстых душой і памкненнямі герояў, можна сустрэць і ў апавядальных творах У. Караткевіча - гэта Алесь Загорскі з [[творы/уладзімір-караткевіч/-каласы-пад-сярпом-тваім-асноўныя-прабле|рамана "Каласы пад сярпом тваім"]], Андрэй Беларэцкі з [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-дзікае-паляванне-ка|"Дзікага палявання караля Стаха"]], Косміч з рамана [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-чорны-замак-альшанс|"Чорны замак Альшанскі"]]. Як, дарэчы, і змрочных, безнадзейных ліхадзеяў, носьбітаў метафізічнага зла.\\
+У гэтым творы [[постаці/уладзімір-караткевіч|Уладзімір Караткевіч]], мажліва, больш настойліва пільнуецца прынцыпу кантрасту ў пабудове характараў. Па адзін бок змагання - беззаганныя, сонечныя натуры, сапраўдныя рыцары, па другі - беспрасветныя нягоднікі, каты, такія, як генерал Мураўёў або Гогель. Зрэшты, бескарыслівых, чыстых душой і памкненнямі герояў, можна сустрэць і ў апавядальных творах У. Караткевіча - гэта Алесь Загорскі з [[творы/уладзімір-караткевіч/-каласы-пад-сярпом-тваім-асноўныя-прабле|рамана "Каласы пад сярпом тваім"]], Андрэй Беларэцкі з [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-дзікае-паляванне-ка|"Дзікага палявання караля Стаха"]], Косміч з рамана [[творы/уладзімір-караткевіч/уладзімір-караткевіч-чорны-замак-альшанс|"Чорны замак Альшанскі"]]. Як, дарэчы, і змрочных, безнадзейных ліхадзеяў, носьбітаў метафізічнага зла.\\
 І ў межах рамантычнага метаду гэта не з'яўляецца спрашчэннем, таму што героі Караткевіча, станоўчыя або адмоўныя, не губляюць сваёй самабытнасці, яркіх індывідуальных рысаў. Гэтая думка знаходзіць пацвярджэнне ў п'есе "Кастусь Каліноўскі", у дыялогу-спрэчцы, якую вядуць два антыподы - Кастусь і адзін з "крумкачоў", паручнік Гогель:\\
 "Г о г е л ь. Вы тупы, вузкі артадокс... Сярод усіх колераў вы адрозніваеце толькі чорны і белы...\\