~~META:
title = Сяргей Грахоўскі — Паштары
&keywords = анюта, газета, арыша, дзядзька, ахрэм, цётка, дзеці, цётку, школа, дзень, пісьмы, пошту, газетамі
&abstract = Апавяданне Сяргея Грахоўскага "Паштары"
&iftrue = nan
~~

====== Сяргей Грахоўскі — Паштары ======
Нідзе так не чакалі цётку Анюту, як у школе. Яна кожны дзень праходзіла пад вокнамі і ішла ў настаўніцкую.\\
Газеты пахлі свежаю фарбаю і ветрам. На перапынках Арыша з сяброўкамі разглядала вясёлыя малюнкі, разгадвала рэбусы. А дома доўга сядзела над свежым часопісам.\\
Але самымі шчаслівымі былі дні, калі цётка Анюта прыносіла пісьмы. Іх прысылаў Арышын брат, што служыў на Балтыйскім моры. Ён заўсёды ўкладваў у канверт здымкі ці прыгожыя каляровыя паштоўкі з відамі далёкіх гарадоў. Арыша прыносіла іх у клас і паказвала вучням.\\
Учора цётка Анюта чамусьці не прыйшла. Не прыйшла яна і сёння.\\
Засумавалі дзеці ў школе. Здавалася, нечага не хапае ў іх жыцці, нібыта і сцежка павузела да школьнага ганка.\\
Пасля ўрокаў Арыша, Маня і Паўлік забеглі на пошту. За сталом, заваленым пісьмамі і газетамі, сядзеў дзядзька Ахрэм і крычаў у тэлефонную трубку.\\
Дзядзька Ахрэм зірнуў на іх з-пад акуляраў і весела запытаў:\\
– Што добрае скажаце? Калі змерзлі, ідзіце да грубкі, грэйцеся.\\
– Не, нам цёпла… Гэта мы цётку Анюту шукаем. Другі дзень яе ў нас не было. Дык па школьныя газеты зайшлі, – асмялела Арыша.\\
– Занядужала ваша цётка Анюта. от і завалілі мяне пісьмамі і газетамі. Сам хацеў разнесці, дык тэлефона няма на каго кінуць, а ён звоніць і звоніць. Недзе тут ёсць і вашы газеты. Зараз паглядзім.\\
Ён пакапаўся ў вялікім стосе і падаў Арышы ладны пачак.\\
– Ты ж схавай у партфель, каб часам не згубіліся.\\
Дзядзька Ахрэм паглядзеў на Паўліка і запытаў:\\
– Ці не ў вас кватаруе заатэхнік Валя?\\
– У нас. А што?\\
– Тут ёй тэлеграма ёсць, дык можа б аддаў? А я астатнія ўвечары сам разнясу.\\
– Давайце, я мігам усім занясу, – узрадаваўся Паўлік.\\
– Добра было б, – дзядзька Ахрэм падаў хлопчыку тэлеграмы.\\
Маня з Арышаю пераглянуліся і загаварылі разам:\\
– Мы можам усе газеты разнесці. Нам жа якраз па дарозе.\\
Дзядзька Ахрэм засмяяўся:\\
– Калі так, прыйдзецца вас залічыць паштарамі.\\
Ён расклаў пісьмы і газеты ў тым парадку, як стаялі на вуліцы хаты, і аддаў кожнай дзяўчынцы па пачку.\\
Дзеці выскачылі на вуліцу.\\
– Ты, Манечка, пойдзеш з таго боку, я – з гэтага, а Паўлік панясе тэлеграмы. З імі ж нельга пазніцца. Пайшлі! – загадала Арыша.\\
З пачкамі газет і пісьмаў дзеці ішлі з канца ў канец вёскі і былі шчаслівыя, што іх радасна сустракалі ў кожнай хаце.\\
Яны прыходзілі на пошту штодня, пакуль не ачуняла цётка Анюта.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-прызнанне]]
  * [[постаці/сяргей-грахоўскі]]
  * [[творы/сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-мама]]
  * [[творы/сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-стары-млын]]
  * [[творы/сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-чалавеку-патрэбна-не-сл]]