~~META:
title = Рыгор Ігнаценка — Наш мосцік
&keywords = мосцік, дзіма, хлопчык, інструментам, адказваю, скрыню
&abstract = Чытаць апавяданне Рыгора Ігнаценкі "Наш мосцік"
&iftrue = nan
~~

====== Рыгор Ігнаценка — Наш мосцік ======
У нашай вёсцы, адразу за дамамі праз рачулку перакінуты драўляны мосцік. I мы, і жыхары з процілеглага берага ўвесь час карыстаемся ім. З цягам часу некаторыя дошкі ў мастку падгнілі і праваліліся. Удзень па ім можна яшчэ прайсці так-сяк, а ўвечары і ўначы – небяспечна.\\
Я ўзяў аполкі , скрыню з інструментам, падышоў да мосціка і стаў забіваць дзіры. Неўзабаве каля мяне спыніўся хлопчык год васьмі і спытаў:\\
– Што вы робіце?\\
– Мосцік рамантую, – адказваю.\\
– А навошта?\\
– Як гэта навошта? Вось будзе ісці старэнькі дзядуля або слабая бабуля – і пакалечыцца тут. Хіба ж гэта добра?\\
– Вой! – захваляваўся хлопчык. – Дык па ім жа і мае мама з татам ходзяць.\\
– Тым болей, а ты пытаеш – навошта.\\
Тут хлопчык ахвотна пачаў дапамагаць мне. Аполак трымае, калі я пілую. Малаток ці цвік падасць. I справа ў нас пайшла весялей.\\
– Як жа цябе зваць, памочнік? – пытаюся.\\
– Дзіма.\\
– Ну вось, Дзіма, адрамантуем з табой мосцік, можа, хтосьці і падзякуе нам за гэта.\\
Калі заладзілі апошнюю дзіру, хлопчык сказаў:\\
– Давайце цяпер гэты мосцік будзем называць нашым.\\
– Што ж, няхай будзе нашым, – спадабалася мне прапанова.\\
Скончыўшы справу, я ўзяў скрыню з інструментам і накіраваўся дадому. А Дзіма пайшоў далей сваёй дарогай.\\
Сустрэліся мы з маім памочнікам толькі восенню. Хлопчык падказаў:\\
– Зноў наш мосцік трэба рамантаваць.\\
– Трэба, Дзіма, – адказваю. – Але вось бяда: апошнім часам у мяне так пагоршыўся зрок, што я не бачу добра цвіка, каб забіць яго ў дошку.\\
– Дык я адзін зраблю, – запэўніў Дзіма.\\
I зрабіў. Ён шчыльна залажыў дзіру круглымі паленцамі і прымацаваў іх цвікамі да лаг-бярвенняў. Зноў мосцік стаў прыгожым і бяспечным.\\
– Малайчына! – пахваліў я хлопчыка. – Ты адрамантаваў мосцік адзін, без мяне. I цяпер называй яго сваім.\\
– Не, – запярэчыў Дзіма, – няхай будзе па-ранейшаму нашым.\\
– Ну што ж, нашым дык нашым, – пагадзіўся я. – Галоўнае, добрая справа зроблена.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/рыгор-ігнаценка/рыгор-ігнаценка-ягады-пад-снегам]]
  * [[творы/рыгор-ігнаценка/рыгор-ігнаценка-вясна-ідзе]]
  * [[творы/рыгор-ігнаценка/рыгор-ігнаценка-ганарлівая-птушка]]
  * [[творы/рыгор-ігнаценка/рыгор-ігнаценка-грыбнік]]
  * [[творы/рыгор-ігнаценка/рыгор-ігнаценка-дупляначка]]