Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:рыгор-барадулін:творчасць-рыгора-барадуліна [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ творы:рыгор-барадулін:творчасць-рыгора-барадуліна [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Творчасць Рыгора Барадуліна ======
-[[litpers>рыгор-барадулін|Рыгор Барадулін]] — Паэт ад Бога, таму, здаецца, дыхае радкамі, выказвае сябе свабодна і раскавана. Праўда, нельга не адчуць, што ён яшчэ і майстар-ювелір, які граніць радок, стварае ўражанне віртуознай лёгкасці пісьма. Рыгору Барадуліну, быццам чараўніку, падуладныя слова, гук, фарба. Ён валодае талентам мастака-жывапісца. Асабліва ярка квяцісты стыль яго пісьма выяўляецца ў пейзажнай лірыцы:
+[[постаці/рыгор-барадулін|Рыгор Барадулін]] — Паэт ад Бога, таму, здаецца, дыхае радкамі, выказвае сябе свабодна і раскавана. Праўда, нельга не адчуць, што ён яшчэ і майстар-ювелір, які граніць радок, стварае ўражанне віртуознай лёгкасці пісьма. Рыгору Барадуліну, быццам чараўніку, падуладныя слова, гук, фарба. Ён валодае талентам мастака-жывапісца. Асабліва ярка квяцісты стыль яго пісьма выяўляецца ў пейзажнай лірыцы:
 Цыбатай нагой жураўлінаю\\
@@ Радок 16: / Радок 16: @@
 \\
-Барадулінская маляўнічасць эстэтычна роднасная метафарычнаму жывапісу ў беларускай паэзіі 20-х гг., які дэманстравалі [[litpers>уладзімір-дубоўка|Уладзімір Дубоўка]], [[litpers>язэп-пушча|Язэп Пушча]], [[litpers>уладзімір-хадыка|Уладзімір Хадыка]], [[litpers>тодар-кляшторны|Тодар Кляшторны]]... Мусіць, можна казаць пра метафарычную плынь у паэтычным мастацтве. Гэткі яркі і каларытны метафарычны свет стварыў, напрыклад, [[litpers>анатоль-вялюгін|Анатоль Вялюгін]]. У аснове мыслення і Анатоля Вялюгіна, і Рыгора Барадулін ляжыць маляўнічая метафара, заснаваная на спалучэнні канкрэтна-пачуццёвага і асацыятыўнага пачаткаў. Суб'ектыўная [[слоўнік/асацыятыўнасць|асацыятыўнасць]] вобраза, яго эстэтыка-семантычная выяўленчасць атрымала з вуснаў В. Бечыка трапную характарыстыку — «барадулінскі метафарызм». Метафара паэта — глыбінна-адухоўленая, дзівосная, жывапісная.\\
+Барадулінская маляўнічасць эстэтычна роднасная метафарычнаму жывапісу ў беларускай паэзіі 20-х гг., які дэманстравалі [[постаці/уладзімір-дубоўка|Уладзімір Дубоўка]], [[постаці/язэп-пушча|Язэп Пушча]], [[постаці/уладзімір-хадыка|Уладзімір Хадыка]], [[постаці/тодар-кляшторны|Тодар Кляшторны]]... Мусіць, можна казаць пра метафарычную плынь у паэтычным мастацтве. Гэткі яркі і каларытны метафарычны свет стварыў, напрыклад, [[постаці/анатоль-вялюгін|Анатоль Вялюгін]]. У аснове мыслення і Анатоля Вялюгіна, і Рыгора Барадулін ляжыць маляўнічая метафара, заснаваная на спалучэнні канкрэтна-пачуццёвага і асацыятыўнага пачаткаў. Суб'ектыўная [[слоўнік/асацыятыўнасць|асацыятыўнасць]] вобраза, яго эстэтыка-семантычная выяўленчасць атрымала з вуснаў В. Бечыка трапную характарыстыку — «барадулінскі метафарызм». Метафара паэта — глыбінна-адухоўленая, дзівосная, жывапісная.\\
 Для верша Рыгора Барадулін ўласцівы пранікнёная рытміка-інтанацыйная арганізацыя, музычнасць, сэнсавае і гукавое абыгрыванне слова. Радкі ў творах паэта нярэдка нагадваюць пералівы хваль, іх музыка то мілагучная, роздумна-ціхая, то неспакойная, напружана драматычная. А часам верш гучыць парывіста і гарэзліва. Словам, Рыгор Барадулін шматгранны ў выяўленні, ён — віртуоз гукапісу. Не магчыма не затрымаць увагу на ягоным творы «Слухаючы мора», жанр якога паэт вызначае досыць арыгінальна — «хваля-паэма». Тут інтанацыйна-гукавая інструментоўка багатая [[слоўнік/алітэрацыя|алітэрацыямі]] і [[слоўнік/асананс|асанансамі]], кранае слых [[слоўнік/эўфонія-мілагучнасць|эўфанічнымі]] паўторамі: