Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:пімен-панчанка:пімен-панчанка-той-дзень-прапаў-i-страча [2025/08/23 15:43] – vedybeadmin
+++ творы:пімен-панчанка:пімен-панчанка-той-дзень-прапаў-i-страча [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 45: / Радок 45: @@
 \\
 \\
-Верш [[litpers>пімен-панчанка|Пімена Панчанкі]] «Той дзень прапаў і страчаны навекі...» – яскравае сведчанне таго, што паэт падыходзіць да жыцця з высокімі маральна-этычнымі патрабаваннямі. У сваім жыцці і ў сваёй творчасці ён арыентуецца на агульначалавечыя каштоўнасці: спрыяць дабру і праўдзе, змагацца са злом, дапамагаць бліжняму, быць міласэрным. Уся яго паэзія прасякнута гуманістычнымі памкненнямі.\\
+Верш [[постаці/пімен-панчанка|Пімена Панчанкі]] «Той дзень прапаў і страчаны навекі...» – яскравае сведчанне таго, што паэт падыходзіць да жыцця з высокімі маральна-этычнымі патрабаваннямі. У сваім жыцці і ў сваёй творчасці ён арыентуецца на агульначалавечыя каштоўнасці: спрыяць дабру і праўдзе, змагацца са злом, дапамагаць бліжняму, быць міласэрным. Уся яго паэзія прасякнута гуманістычнымі памкненнямі.\\
 Калі вельмі коратка вызначыць аўтарскі ідэал, то можна сказаць так: «Чалавек жыве правільна, калі больш аддае людзям, чым атрымлівае ад іх». Трэба жыць так, каб пра кожны дзень ты мог сказаць, што ён не пражыты марна. Для гэтага неабходна дапамагаць людзям, спрыяць ім, падзяляць чужую радасць, заставацца шчырым і добразычлівым, заўсёды і паўсюль адстойваць свае перакананні, змагацца з хлуснёй. У творы ідэал героя пададзены праз адмаўленне непрымальнага: «не зрабіў, не паспрыяў, не дапамог, не падзяліў».\\
 Побач з яскрава акрэсленым ідэалам паўстае і антыідэал: герой не прымае абыякавасць, эгаізм, нікчэмнасць, шэрасць. За тваёю абыякавасцю да людзей абавязкова прыйдзе абыякавасць людзей да цябе – такі прысуд гучыць у творы.\\
-[[slounik>вобраз-лірычнага-героя|Лірычны герой]] верша ўсведамляе і сваю недасканаласць. I ў яго жыцці здаралася рознае, таму ў вершы гучыць матыў віны і пакаяння: «Даруйце, калі часам быў глухі / Ці чалавека грубасцю пакрыўдзіў».\\
+[[слоўнік/вобраз-лірычнага-героя|Лірычны герой]] верша ўсведамляе і сваю недасканаласць. I ў яго жыцці здаралася рознае, таму ў вершы гучыць матыў віны і пакаяння: «Даруйце, калі часам быў глухі / Ці чалавека грубасцю пакрыўдзіў».\\
-Каб раскрыць ідэю твора, аўтар шырока выкарыстоўвае такія сродкі мастацкай выразнасці, як [[slounik>паўтор|паўторы]] (той дзень прапаў, той дзень збяднеў); [[slounik>метафара|метафары]] (дзень зліняў, збяднеў, завянуў), [[slounik>гіпербала|гіпербалу]] (сотня радуг), [[slounik>інверсія|інверсію]] (бяду чужую) і іншыя.
+Каб раскрыць ідэю твора, аўтар шырока выкарыстоўвае такія сродкі мастацкай выразнасці, як [[слоўнік/паўтор|паўторы]] (той дзень прапаў, той дзень збяднеў); [[слоўнік/метафара|метафары]] (дзень зліняў, збяднеў, завянуў), [[слоўнік/гіпербала|гіпербалу]] (сотня радуг), [[слоўнік/інверсія|інверсію]] (бяду чужую) і іншыя.