~~META:
title = Пімен Панчанка — Развітанне
&keywords = Панчанка, развітанне, мова
&abstract = Чытаць верш "Развітанне" Пімена Панчанкі
&iftrue = nan
~~

====== Пімен Панчанка — Развітанне ======
Вялікая дзяржава —\\
Вялікая ідэя.\\
I ўсё ж, таварыш мой,\\
Мазгамі шавяльні:\\
Каля агню братэрства\\
Растуць і ліхадзеі\\
I расцвітае\\
Вялікадзяржаўны шавінізм.\\
\\
Малыя народы —\\
Як грошы разменныя ў касах.\\
На бронзавых конях\\
Усюды сядзяць палкаводцы:\\
То пакарэнне Каўказа,\\
То высяленне Каўказа,\\
То Беластоцкая вобласць,\\
То ваяводства.\\
\\
Якія б войны\\
У нас ні перакатваліся,\\
I як бы акупанты\\
Ні дратавалі зямлю,\\
Рана ці позна\\
Народы распраўляліся з катамі,\\
I зноў аралі-сеялі;\\
I гаварылі: «Люблю».\\
\\
Пахлі нашы пожні\\
Мятаю і рутаю,\\
А цяпер\\
Пасля аграхімічных праполак\\
Пахне глеба гербіцыдамі,\\
А вада атрутаю.\\
У рацэ — ні плотак, ні язёў,\\
Ні ў жыце перапёлак.\\
А нашы псеўдаасветнікі,\\
Сабраныя на канцылярскіх сметніках,\\
Магутныя бюракраты\\
Уласным сцверджанням рады:\\
«Гаворыш па-руску —\\
Iнтэрнацыяналіст;\\
Гаворыш па-беларуску —\\
Нацыяналіст.\\
Вучы дзяцей французскай,\\
Ангельскай, эсперанта,\\
Але не беларускай...» —\\
\\
Палохаюць піраты.\\
І адвучылі\\
Дзяцей і бацькоў,\\
I адлучылі\\
Ад родных народных слоў.\\
\\
Вучоны невук\\
Ці дурнаваты крытык,\\
Якія паэзію\\
Не разумеюць і не адчуваюць,\\
То ў жанры даносу,\\
То пагардліва адкрыта\\
Мяне з году ў год\\
Ушчуваюць:\\
\\
«Каму патрэбна\\
Тваіх маніфестаў рыторыка?\\
Трэба пра шчасце пісаць\\
I далі прасторныя».\\
А я журуся:\\
Мала ў Беларусі\\
Разумных гісторыкаў,\\
Якія любяць і ведаюць\\
Родную гісторыю.\\
\\
Закрэслілі б невукі\\
Мары усе залатыя:\\
«Знікае ўсё:\\
І вучэнні, і мовы, і веры.\\
Сёння Рым размаўляе\\
Не на латыні,\\
А Афіны гавораць\\
Не на мове Гамера».\\
\\
Мы спазніліся\\
На сотні, напэўна, гадоў,\\
А можа,\\
На цэлае тысячагоддзе,\\
Мы забылі пра вольнасць\\
Старажытных сваіх гарадоў.\\
Наш цягнік адышоў.\\
Знікла родная мова\\
Ў народзе.\\
\\
У кожнага ёсць\\
Свае рэкі —\\
Ці Дняпро, ці Нёман,\\
Ціхі Дон, ці раз’юшаны Енісей.\\
У сваіх парадзелых лясах\\
Я не чую\\
Ўсхвалёваны гоман,\\
А рака памутнелага часу\\
Нас нясе, і нясе, і нясе...\\
\\
Пастаю я самотна\\
Каля полацкай белай Сафіі.\\
Паблукаю ў Гародні,\\
Пажуруся ў турава-пінскім Палессі,\\
А вочы мае ўжо не плачуць — Сухія-сухія:\\
Не чутно мне з былога\\
Ні грому.\\
Ні звону.\\
Адны толькі казкі\\
Ды песні...\\
\\
Родны Янка Купала,\\
Вы пісалі:\\
«Я веру — настане...»\\
Дарагі мой Іван Дамінікавіч,\\
Не, не настане!\\
Гэта ўжо не світанне,\\
Гэта наша настала змярканне,\\
Гэта з мовай маёй,\\
Гэта з песняй маёй\\
Развітанне.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/пімен-панчанка/пімен-панчанка-вясёлай-маланкаю-ластаўка]]
  * [[творы/пімен-панчанка/пімен-панчанка-зварот]]
  * [[творы/пімен-панчанка/духоўны-свет-лірычнага-героя-ў-паэзіі-пі]]
  * [[творы/пімен-панчанка/пімен-панчанка-сармацкае-кадзіла]]
  * [[творы/пімен-панчанка/пімен-панчанка-сармацкае-кадзіла-гдз]]