Сляды гарачыні
Яшчэ на тварах носім,
Ды наплылі ўжо дні
У залатую восень.

Самотны крык гусей
Даносіцца з-пад воблак.
Ў асмужанай красе
Твой бачу, восень, воблік.

Зямлі не адагрэць
Агнём ліствы апошняй,
I ветру песні пець
Над парыжэлай пожняй.

У хмарах далячынь,
Прасцяг дажджамі повен.
Не плавае ўначы
Маладзіковы човен.

Ды сціхне спеў вятроў,
Надвор’е праясніцца, —
Зямлі вільготнай зноў
Вясновы час прысніцца.

Блакіт нябёс тады
Празрысты, нібы ў маі.
Асеннія сады,
Як вогнішча, палаюць.

1938

• пімен-панчанка/пімен-панчанка-сармацкае-кадзіла-гдз
• пімен-панчанка/пімен-панчанка-вясёлай-маланкаю-ластаўка
• пімен-панчанка/пімен-панчанка-сармацкае-кадзіла
• пімен-панчанка/пімен-панчанка-зварот
• пімен-панчанка/духоўны-свет-лірычнага-героя-ў-паэзіі-пі