Гэта старая версія дакумента!

Пятрусь Броўка — Свята

Як выйдзе з-пад снегу вясною зямля
I, прагнучы зерня, пакліча ралля, –

Тады маё свята!

Калі я пабачу шырокі прасцяг,
Што зерне гадуе, як маці дзіця, –

Тады маё свята!

Як выпархне колас і стане цяжэй,
Нахіліцца долу ніжэй і ніжэй, –

Тады маё свята!

Калі сухавей панаробіць бяды,
А выпадзе дождж, удалы, малады, –

Тады маё свята!

Калі раніцой за шырокім акном
Пабачу ўвесь сад, што зальецца святлом, –

Тады маё свята!

Калі пасля працы руплівай, цяжкой
За стол пасядаем вячэраць сям’ёй, –

Тады маё свята!

Калі ж завітае жаданы нам госць,
Як кажуць, і хлеб і да хлеба ўсё ёсць, –

Тады маё свята!

А сцягі, якія праз плошчы плывуць,
Яны ў маім сэрцы і ў будзень цвітуць –

Заўсёды, што ў свята!

Падобныя старонкі