Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:ніл-гілевіч:творчасць-ніла-гілевіча [2025/08/22 11:11] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:ніл-гілевіч:творчасць-ніла-гілевіча [2025/08/23 15:58] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Творчасць Ніла Гілевіча ======
-Неверагодна прадуктыўны паэт, літаратурны крытык, фалькларыст і перакладчык, Ніл Гілевіч нарадзіўся 30 верасня 1931 г. у вёсцы Слабада Лагойскага раёна Мінскай вобласці. У 1956 г. ён скончыў філалагічны факультэт БДУ і праз чатыры гады стаў выкладчыкам, а ў 1978-м (год, калі ён уступіў у кампартыю) – прафесарам таго ж самага філалагічнага факультэта. З 1980 г. ён займае пасаду першага сакратара праўлення Саюза пісьменнікаў, мае званне народнага паэта Беларусі (1990). Першы свой верш Гілевіч апублікаваў ужо ў 1946 г., аднак толькі праз адзінаццаць год пабачыў свет першы ягоны паэтычны зборнік «Песня ў дарогу» (1957), за ім паследавалі «Прадвесне ідзе па зямлі» (1959), «Неспакой» (1961), «Бальшак» (1965), «Перазовы» (1967), «Лісце трыпутніку» (1968), «А дзе ж тая крынічанька?» (1972), «Запаветнае» (1975), «Актавы» (1976), «У добрай згодзе» (1979), «Святлынь» (1984), «Повязь» (1987) і «Як дрэва карэннем» (1986). У дадатак да таго Гілевіч выдаў шэраг чыста гумарыстычных і сатырычных зборнікаў, у тым ліку «Званковы валет» (1961), «Да новых венікаў» (1963), «Ці грэх, ці 2» (1970), «Як я вучыўся жыць» (1974), «Русалка на Нарачы» (1974), «Кантора» (1989), «Дыялог на хаду» (1990), а таксама раман у вершах «[[bellit>ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз|Родныя дзеці]]» (1972-1984), болей за пяць збораў дзіцячых вершаў, зборнік п’ес «Начлег на буслянцы» (1980) і, урэшце, сем кніг літаратурных і фальклорных даследаванняў, адрэдагаваў мноства зборнікаў фальклорных матэрыялаў, зрабіў шэраг перакладаў, пераважна з балгарскай паэзіі, але таксама перакладаў са славенскай, польскай, літоўскай, украінскай і рускай моваў.\\
+Неверагодна прадуктыўны паэт, літаратурны крытык, фалькларыст і перакладчык, Ніл Гілевіч нарадзіўся 30 верасня 1931 г. у вёсцы Слабада Лагойскага раёна Мінскай вобласці. У 1956 г. ён скончыў філалагічны факультэт БДУ і праз чатыры гады стаў выкладчыкам, а ў 1978-м (год, калі ён уступіў у кампартыю) – прафесарам таго ж самага філалагічнага факультэта. З 1980 г. ён займае пасаду першага сакратара праўлення Саюза пісьменнікаў, мае званне народнага паэта Беларусі (1990). Першы свой верш Гілевіч апублікаваў ужо ў 1946 г., аднак толькі праз адзінаццаць год пабачыў свет першы ягоны паэтычны зборнік «Песня ў дарогу» (1957), за ім паследавалі «Прадвесне ідзе па зямлі» (1959), «Неспакой» (1961), «Бальшак» (1965), «Перазовы» (1967), «Лісце трыпутніку» (1968), «А дзе ж тая крынічанька?» (1972), «Запаветнае» (1975), «Актавы» (1976), «У добрай згодзе» (1979), «Святлынь» (1984), «Повязь» (1987) і «Як дрэва карэннем» (1986). У дадатак да таго Гілевіч выдаў шэраг чыста гумарыстычных і сатырычных зборнікаў, у тым ліку «Званковы валет» (1961), «Да новых венікаў» (1963), «Ці грэх, ці 2» (1970), «Як я вучыўся жыць» (1974), «Русалка на Нарачы» (1974), «Кантора» (1989), «Дыялог на хаду» (1990), а таксама раман у вершах «[[творы/ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз|Родныя дзеці]]» (1972-1984), болей за пяць збораў дзіцячых вершаў, зборнік п’ес «Начлег на буслянцы» (1980) і, урэшце, сем кніг літаратурных і фальклорных даследаванняў, адрэдагаваў мноства зборнікаў фальклорных матэрыялаў, зрабіў шэраг перакладаў, пераважна з балгарскай паэзіі, але таксама перакладаў са славенскай, польскай, літоўскай, украінскай і рускай моваў.\\
 Ніл Гілевіч не толькі надзвычай пладавіты паэт, але і вельмі палкі, эмацыянальны і непасрэдны па натуры чалавек. Ягоны лірычны герой – гэта стваральнік з абвостраным пачуццём адказнасці за грамадства, для якога вялікае значэнне маюць народныя каштоўнасці і эстэтыка. Апошняе знайшло адлюстраванне ў стылі паэта, багатым на шматлікія прыёмы і сімвалы народнай паэзіі, але ў той самы час гэта надзвычай рэалістычная паэзія з вялікай дакладнасцю вымалёўкі вобразаў. Асноўныя тэмы творчасці Гілевіча – вясковае жыццё, беларускі нацыянальны патрыятызм, які спалучаецца з вялікім інтарэсам да іншых краін, трагедыя вайны і гісторыя радзімы і яе повязь з сучаснасцю. Галоўнай тэмай у 60-я гг. быў сталінізм з яго маральнай карупцыяй, які Гілевіч выкрываў з ярасцю, але без асаблівага пафасу і красамоўства ў сваіх вершах тыпу «Мяне вучылі асцярожнасці...» (1962), паэт пісаў не толькі пра негатыўны бок з’явы, але і пра актыўную барацьбу за ўзнаўленне па магчымасці ўсяго таго, што было зруйнавана за гэты трагічны перыяд. Ягонае спадзяванне на адраджэнне добра выражана ў радках, узятых са зборніка «Бальшак» 1965 г.:
@@ Радок 128: / Радок 128: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[bellit>ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз]]
+  * [[творы/ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз]]
-  * [[bellit>ніл-гілевіч/грамадзянская-і-медытатыўная-лірыка-ніла]]
+  * [[творы/ніл-гілевіч/грамадзянская-і-медытатыўная-лірыка-ніла]]
-  * [[bellit>ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-лодачкі]]
+  * [[творы/ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-лодачкі]]
-  * [[litpers>ніл-гілевіч]]
+  * [[постаці/ніл-гілевіч]]
-  * [[bellit>ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча]]
+  * [[творы/ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча]]