Ёсць зямля — прыгажэйшая ў свеце, магчыма.
Я, прынамсі, не ведаю гэткай другой —
Каб і з чыстымі, як у дзіцяці, вачыма
І з даверлівай, як у дзіцяці, душой.

Але й горш невядома за што пакаранай,
Горш бяздольнай, нялюбай і гнанай з сям’і,
Болей крыўджанай лёсам, людзьмі пагарджанай, —
Я таксама не знаю на свеце зямлі.

Люты 1997 г.

• ніл-гілевіч/матывы-і-вобразы-паэзіі-ніла-гілевіча
• ніл-гілевіч/грамадзянская-і-медытатыўная-лірыка-ніла
• ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-лодачкі
• ніл-гілевіч
• ніл-гілевіч/ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз