Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:ніл-гілевіч:ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз [2025/08/23 15:43] – vedybeadmin
+++ творы:ніл-гілевіч:ніл-гілевіч-родныя-дзеці-гдз [2025/08/23 16:03] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Ніл Гілевіч — Родныя дзеці. ГДЗ ======
-. Галоўным героем рамана ў вершах «Родныя дзеці» [[litpers>ніл-гілевіч|Ніла Гілевіча]] з'яўляецца Сцяпан Вячорка — інтэлігент у першым пакаленні, паспяховы кампазітар, песні якога шырока вядомы. Ён ужо даўно жыве ў горадзе, у вёску наязджае рэдка, хаця душой імкнецца туды пастаянна, бо там — яго малая радзіма, там жыве яго маці, якую Сцяпан вельмі любіць, там — уся яго радня, духоўную сувязь з якой ён адчувае пастаянна. Аўтар з сімпатыяй ставіцца да свайго галоўнага героя, але з горыччу канстатуе тое, што «ён да роднага падворка не заяўляўся шмат гадоў». Сцяпан — не эгаіст, яму сорамна, што ён ніяк не можа вырвацца дадому, але ж «праца-служба штодзённа ў вір цягнула свой». Па праўдзе кажучы, любую прычыну і перашкоду герой мог бы адмесці і паехаць у родныя мясціны. Але ёсць яшчэ адна вельмі важная прычына: у вёску, дзе Сцяпан правёў сваё дзяцінства, прыехала працаваць настаўніцай тая, якую калісьці Сцяпан вельмі кахаў, з якой збіраўся звязаць сваё жыццё. Але — узаемнае пачуццё ператварылася ў драму: і Сцяпан, і Альжбета не знайшлі ў сабе сіл, каб супрацьстаяць абставінам, якія ўзніклі па віне паклёпніка. Ні ў аднаго з іх не склалася сумеснае жыццё ў шлюбе з іншымі, але Сцяпан баіцца сустрэчы з Альжбетай, баіцца ўзнаўлення тых пачуццяў, якія ён зведаў яшчэ юнаком.\\
+. Галоўным героем рамана ў вершах «Родныя дзеці» [[постаці/ніл-гілевіч|Ніла Гілевіча]] з'яўляецца Сцяпан Вячорка — інтэлігент у першым пакаленні, паспяховы кампазітар, песні якога шырока вядомы. Ён ужо даўно жыве ў горадзе, у вёску наязджае рэдка, хаця душой імкнецца туды пастаянна, бо там — яго малая радзіма, там жыве яго маці, якую Сцяпан вельмі любіць, там — уся яго радня, духоўную сувязь з якой ён адчувае пастаянна. Аўтар з сімпатыяй ставіцца да свайго галоўнага героя, але з горыччу канстатуе тое, што «ён да роднага падворка не заяўляўся шмат гадоў». Сцяпан — не эгаіст, яму сорамна, што ён ніяк не можа вырвацца дадому, але ж «праца-служба штодзённа ў вір цягнула свой». Па праўдзе кажучы, любую прычыну і перашкоду герой мог бы адмесці і паехаць у родныя мясціны. Але ёсць яшчэ адна вельмі важная прычына: у вёску, дзе Сцяпан правёў сваё дзяцінства, прыехала працаваць настаўніцай тая, якую калісьці Сцяпан вельмі кахаў, з якой збіраўся звязаць сваё жыццё. Але — узаемнае пачуццё ператварылася ў драму: і Сцяпан, і Альжбета не знайшлі ў сабе сіл, каб супрацьстаяць абставінам, якія ўзніклі па віне паклёпніка. Ні ў аднаго з іх не склалася сумеснае жыццё ў шлюбе з іншымі, але Сцяпан баіцца сустрэчы з Альжбетай, баіцца ўзнаўлення тых пачуццяў, якія ён зведаў яшчэ юнаком.\\
 Многае на малой радзіме прыносіць Сцяпану боль. Ён бачыць састарэлую маці, якая падняла на ногі сваіх дзяцей, цяжка працавала, якая не прывыкла да прамоў у яе гонар (хоць і варта ўшанавання). На юбілейным застоллі ў гонар 70-годдзя маці Сцяпан у сваёй прамове скажа словы, у якіх не толькі прагучыць яго шчырая ўдзячнасць матулі. У вусны свайго героя Ніл Гілевіч укладзе свае аўтарскія перакананні:
@@ Радок 75: / Радок 75: @@
 Тым самым падкрэсліваецца думка, што для аўтара ў рамане было галоўным не столькі адлюстраванне любоўнай інтрыгі, колькі магчымасць праз сюжэт паказаць і раскрыць тыповыя асаблівасці сучаснага яму жыцця. Але чытачу, безумоўна, хацелася б завяршэння гэтага сюжэта, і шчаслівага завяршэння. Яно магло б быць такім. Сцяпан вяртаецца ў горад. Але, перажыўшы ў роднай вёсцы шмат знаёмых і незнаёмых пачуццяў, узрушаны споведдзю Альжбеты, ён не можа жыць, як жыў раней. Сцяпану хочацца пабачыцца з ёй, «душа ў душу пагаварыць», зразумець, чаму і яму «і Алі з другімі сонца не ўзышло...» Герой ведае, што жанчына была б па-сапраўднаму шчаслівая пры магчымасці бачыцца з ім часцей... А ён сам... Ці варта яму жыць адзінокім, без сям'і, без дзяцей? I герой прымае рашэнне вярнуцца ў вёску. Цяпер патрэбен толькі час, каб героі знайшлі сцяжынку адно да аднаго...\\
 \\
-. У рамане «Родныя дзеці» шмат [[slounik>лірычнае-адступленне|лірычных адступленняў]], якія даюць магчымасць аўтару звярнуцца непасрэдна да чытача, прысутнічаць у творы, выказваць сваю аўтарскую пазіцыю. Лірычныя адступленні (паэтычнае, іранічнае, гістарычнае, у гонар маці, кулінарнае і педагагічнае) з'яўляюцца прамой формай выяўлення пазіцыі пісьменніка па самых надзённых праблемах сучаснага жыцця. Яны ўводзяць чытача ў разважанні пісьменніка пра сваю краіну і яе гістарычны лёс, духоўныя традыцыі і жыццёвы ўклад, знаёмяць з маральнымі і эстэтычнымі ідэаламі аўтара. I хаця пасля напісання паэмы прайшло чвэрць стагоддзя, большасць паднятых Нілам Гілевічам праблем і сёння надзённыя і важныя. Якое сэрца не адгукнецца на шчырае прызнанне ў вечнай, да скону, любові да роднай Беларусі, да родных мясцін, без якіх
+. У рамане «Родныя дзеці» шмат [[слоўнік/лірычнае-адступленне|лірычных адступленняў]], якія даюць магчымасць аўтару звярнуцца непасрэдна да чытача, прысутнічаць у творы, выказваць сваю аўтарскую пазіцыю. Лірычныя адступленні (паэтычнае, іранічнае, гістарычнае, у гонар маці, кулінарнае і педагагічнае) з'яўляюцца прамой формай выяўлення пазіцыі пісьменніка па самых надзённых праблемах сучаснага жыцця. Яны ўводзяць чытача ў разважанні пісьменніка пра сваю краіну і яе гістарычны лёс, духоўныя традыцыі і жыццёвы ўклад, знаёмяць з маральнымі і эстэтычнымі ідэаламі аўтара. I хаця пасля напісання паэмы прайшло чвэрць стагоддзя, большасць паднятых Нілам Гілевічам праблем і сёння надзённыя і важныя. Якое сэрца не адгукнецца на шчырае прызнанне ў вечнай, да скону, любові да роднай Беларусі, да родных мясцін, без якіх
 ...і задыхнуся,\\
@@ Радок 111: / Радок 111: @@
 \\
 Акрамя таго, у мастацкую тканіну рамана ўключана шэсць лірычных адступленняў, якія ўводзяць у раман вобраз аўтара, які мае магчымасць выказаць сваю думку па розных праблемах сучаснага яму жыцця. Аўтарскай задуме падпарадкавана і кампазіцыйная сувязь паміж персанажамі рамана, адны з якіх намаляваны буйным планам (Сцяпан, Альжбета), другія ж — агульным планам з акцэнтаваннем найбольш значнага ў характары (Антось Вячорка, дзядзька Лёкса, Тамаш, сястра Лёдзя, яе муж Вінька Шкут і іншыя).\\
-У рамане няма [[slounik>развязка|развязкі]], што дае магчымасць чытачу дадумваць яе па свайму жаданню і разуменню.\\
+У рамане няма [[слоўнік/развязка|развязкі]], што дае магчымасць чытачу дадумваць яе па свайму жаданню і разуменню.\\
 \\
 . Раман «Родныя дзеці» — гэта ў першую чаргу глыбокі роздум пісьменніка над праблемамі сучаснага яму жыцця, якія не могуць не хваляваць і чытача. Які ён, сучасны чалавек, — дзіця навукова-тэхнічнага прагрэсу, урбанізацыі, сацыяльнай і нацыянальнай палітыкі? Што ён прыдбаў і чаго пазбыўся?\\
@@ Радок 170: / Радок 170: @@
   * [[творы/пімен-панчанка/пімен-панчанка-дзеці-вайны]]
   * [[творы/эдзі-агняцвет/эдзі-агняцвет-беражы-зямлю-і-неба]]
-  * [[textdiss>слухайце-адзін-аднаго]]
+  * [[ibdc.ped>слухайце-адзін-аднаго]]
   * [[творы/артур-вольскі/артур-вольскі-дзеці]]