Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:ніл-гілевіч:ніл-гілевіч-край-мой-беларускі [2025/08/23 15:43] – vedybeadmin
+++ творы:ніл-гілевіч:ніл-гілевіч-край-мой-беларускі [2025/08/23 16:03] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 65: / Радок 65: @@
 \\
 **Аналіз верша:**\\
-Верш [[litpers>ніл-гілевіч|Ніла Гілевіча]] «Край мой беларускі» выклікае пачуццё гонару за сваю Радзіму, свой народ, патрыятычныя пачуцці. Родная мова, матчына зямля... Гэтак ласкава, з пашанай называе наш народ сваю спадчыну. Узнёслыя і шчырыя словы, прысвечаныя роднай мове, Радзіме, сказалі вядомыя дзеячы нашай нацыянальнай культуры: Францыск Скарына, Францішак Багушэвіч, Янка Купала, Якуб Колас і інш. Гэтая традыцыя ўслаўлення роднай мовы, культуры, і нацыянальнай спадчыны, паказу іх ролі і значэння ў жыцці беларуса набыла далейшае развіццё. Безліч твораў сучасных беларускіх пісьменнікаў-празаікаў і паэтаў прысвечана Радзіме, мове. Колькі ўзнёслых і прачулых радкоў, напоўненых патрыятычнымі пачуццямі і думамі пра свой край, мову, склалі яны!\\
+Верш [[постаці/ніл-гілевіч|Ніла Гілевіча]] «Край мой беларускі» выклікае пачуццё гонару за сваю Радзіму, свой народ, патрыятычныя пачуцці. Родная мова, матчына зямля... Гэтак ласкава, з пашанай называе наш народ сваю спадчыну. Узнёслыя і шчырыя словы, прысвечаныя роднай мове, Радзіме, сказалі вядомыя дзеячы нашай нацыянальнай культуры: Францыск Скарына, Францішак Багушэвіч, Янка Купала, Якуб Колас і інш. Гэтая традыцыя ўслаўлення роднай мовы, культуры, і нацыянальнай спадчыны, паказу іх ролі і значэння ў жыцці беларуса набыла далейшае развіццё. Безліч твораў сучасных беларускіх пісьменнікаў-празаікаў і паэтаў прысвечана Радзіме, мове. Колькі ўзнёслых і прачулых радкоў, напоўненых патрыятычнымі пачуццямі і думамі пра свой край, мову, склалі яны!\\
 Вобразнае мастацкае слова пісьменнікаў, прасякнутае любоўю і патрыятызмам, дае нам магчымасць далучыцца да вытокаў нашай культуры, абуджае жаданне глыбей зазірнуць у таямніцы народнай спадчыны.\\
 Патрыятызм (ад грэч. patre – радзіма) – грамадскі і маральны прынцып, які характарызуе адносіны людзей да сваёй краіны і праяўляецца ў пэўным вобразе дзеянняў і складаным комплексе грамадскіх пачуццяў. Патрыятызмам звычайна завецца любоў да Радзімы.\\
 Верш лепш чытаць уголас, паэт звяртаецца да роднага краю, у вершы пераважаюць клічныя інтанацыі, пабуджальныя сказы. Простыя, але вельмі шчырыя радкі верша Ніла Гілевіча кранаюць сэрца кожнага чытача. У іх столькі дасканаласці і майстэрства. Эмацыянальна ўзрушаныя радкі з’яўляюцца вынікам натхнення і напружаным творчым роздумам над сэнсам чалавечага быцця, яго духоўным прызначэннем. Верш нясе ў сабе адзнакі асабістага, аўтабіяграфічнага самавыяўлення пісьменніка. Лірычны герой верша (сам пісьменнік) узрушаны прыгажосцю і непаўторнасцю краявідаў, родных з дзяцінства. Верш напісаны ў форме звароту да роднага краю. Па сваіх інтанацыях ён вельмі нагадвае народную малітву або замову. Лірычны герой з пяшчотай і хваляваннем просіць дазволу прыгарнуцца да «..ляснога вераснога долу, дзе так шчасця многа выпала на долю...»\\
-Паэт з любоўю называе ваду «гаючай», крыніцу «вечнай» ([[slounik>эпітэт|эпітэты]]). Гэта набліжае верш Ніла Гілевіча да фальклорных твораў, у якіх вада таксама ўшаноўвалася, лічылася гаючай, нават святой. Гоман пушчы і дубровы ўвабраў у сабе «лад пявучы старажытнай мовы», які паэт просіць «дай жа мне паслухаць, дай!»\\
+Паэт з любоўю называе ваду «гаючай», крыніцу «вечнай» ([[слоўнік/эпітэт|эпітэты]]). Гэта набліжае верш Ніла Гілевіча да фальклорных твораў, у якіх вада таксама ўшаноўвалася, лічылася гаючай, нават святой. Гоман пушчы і дубровы ўвабраў у сабе «лад пявучы старажытнай мовы», які паэт просіць «дай жа мне паслухаць, дай!»\\
 Верш Ніла Гілевіча – адзін з лепшых узораў беларускай лірыкі. У гэтым творы спалучаюцца лірычны пейзажны жывапіс і філасофскі роздум над сэнсам жыцця і прызначэння чалавека. Паэт сваім вершам звяртаецца да кожнага беларуса, засяроджвае ўвагу на прыгажосці роднай зямлі.\\
-Асаблівая песеннасць, мілагучнасць у вершы дасягаецца паўторам двухрадковага запеву кожнай страфы. Апошні радок, [[slounik>рэфрэн|рэфрэн]], падкрэслівае асноўную думку твора – трэба любіць і шанаваць свой родны край, яго прыроду.\\
+Асаблівая песеннасць, мілагучнасць у вершы дасягаецца паўторам двухрадковага запеву кожнай страфы. Апошні радок, [[слоўнік/рэфрэн|рэфрэн]], падкрэслівае асноўную думку твора – трэба любіць і шанаваць свой родны край, яго прыроду.\\
 Верш напісаны харэем.
@@ Радок 78: / Радок 78: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[textdiss>святло-радзімы]]
+  * [[ibdc.ped>святло-радзімы]]
   * [[творы/авяр-ян-дзеружынскі/авяр-ян-дзеружынскі-я-спяваю-ты-спявай]]
   * [[творы/васіль-зуёнак/васіль-зуёнак-будучыня]]
-  * [[textdiss>мой-край]]
+  * [[ibdc.ped>мой-край]]
-  * [[textdiss>свой-край]]
+  * [[ibdc.ped>свой-край]]