Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:міхась-лынькоў:міхась-лынькоў-векапомныя-дні [2025/08/23 15:53] – vedybeadmin
+++ творы:міхась-лынькоў:міхась-лынькоў-векапомныя-дні [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 У адпаведнасці з гэтай устаноўкай і партызанскіх кіраўнікоў ён прыхарошваў, маляваў беззаганнымі. А яны, як паказала і дакументальная, і мастацкая літаратура, але ўжо ў наступныя дзесяцігоддзі, такімі не былі і быць не маглі. Сустракаліся ж сярод тых кіраўнікоў і проста жорсткія людзі, якія з гітлераўцамі таксама неяк змагаліся, але з насельніцтвам акупаванай Беларусі, абаронцамі якога лічыліся, асабліва не цырымоніліся, маглі пад гарачую руку пусціць у распыл і цэлую вёску.\\
 Пэўная аднабаковасць заўважаецца ў рамане і ў паказе калабарантаў з так званага нацыяналістычнага асяроддзя. Яны падаюцца як хціва-карыслівыя, безумоўна подлыя ворагі беларускага народа. А пра тое, што яны небеспадстаўна гаварылі пра бальшавіцкія злачынствы, ад якіх ці не ўсе нацярпеліся асабіста, што гэтыя дзеячы таксама неяк імкнуліся змагацца за Беларусь, няхай і на бесперспектыўных шляхах, — пра ўсё гэта не магло быць і гутаркі. На гэта адважылася толькі літаратура 90-х гадоў.\\
-Такім чынам, «Векапомныя дні» канцэптуальна цалкам належаць свайму часу, калі сапраўдная павага да нашай нацыянальнай гісторыі ніяк не заахвочвалася. Між тым некаторыя даследчыкі разглядалі іх як ваенна-гістарычны твор. Гэтую думку абгрунтоўваў Ф. Куляшоў, які шмат зрабіў для вывучэння лынькоўскай творчасці. «Следам за [[litpers>якуб-колас|Якубам Коласам]], аўтарам [[творы/якуб-колас/трылогія-на-ростанях-пераказ-зместу-кніг|трылогіі “На ростанях”]], Лынькоў стварыў першую беларускую ваенна-гістарычную эпапею пра народных мсціўцаў», — пісаў даследчык у сваёй кнізе «Міхась Лынькоў» (Мінск, 1961). Тэрмін «[[слоўнік/эпапея|эпапея]]» тут паявіўся таму, што Лынькоў спачатку і сам так вызначаў жанр «Векапомных дзён», але потым схамянуўся і зняў гэтае вельмі ж замашыстае вызначэнне. Ён не раз жартам называў раман «апупеяй», праца над якой можа ўрэшце давесці аўтара, як ён казаў, да «апупення».\\
+Такім чынам, «Векапомныя дні» канцэптуальна цалкам належаць свайму часу, калі сапраўдная павага да нашай нацыянальнай гісторыі ніяк не заахвочвалася. Між тым некаторыя даследчыкі разглядалі іх як ваенна-гістарычны твор. Гэтую думку абгрунтоўваў Ф. Куляшоў, які шмат зрабіў для вывучэння лынькоўскай творчасці. «Следам за [[постаці/якуб-колас|Якубам Коласам]], аўтарам [[творы/якуб-колас/трылогія-на-ростанях-пераказ-зместу-кніг|трылогіі “На ростанях”]], Лынькоў стварыў першую беларускую ваенна-гістарычную эпапею пра народных мсціўцаў», — пісаў даследчык у сваёй кнізе «Міхась Лынькоў» (Мінск, 1961). Тэрмін «[[слоўнік/эпапея|эпапея]]» тут паявіўся таму, што Лынькоў спачатку і сам так вызначаў жанр «Векапомных дзён», але потым схамянуўся і зняў гэтае вельмі ж замашыстае вызначэнне. Ён не раз жартам называў раман «апупеяй», праца над якой можа ўрэшце давесці аўтара, як ён казаў, да «апупення».\\
 Эпапеі ў пісьменніка не атрымалася. Мастак стварыў аб’ёмны панарамны раман, які на эпапею не цягне з-за таго, што ў ім не стае вялікай глыбіні ў адлюстраванні сапраўднага народнага жыцця ў яго нескажонай ідэалагічнай зададзенасцю праўдзівасці.\\
-Да гонару [[litpers>міхась-лынькоў|Міхася Лынькова]], ён, чалавек вельмі самакрытычны, разважлівы ў ацэнках не толькі чужых, але і ўласных твораў, на дакладную гістарычнасць у «Векапомных днях» і не прэтэндаваў. У лісце да настаўніцы В. Лапіцкай і якраз у сувязі з «Векапомнымі днямі» пісьменнік патлумачыў: «Я не дакументаліст, пішу не дакументальныя творы. Большасць вобразаў — гэта абагульненыя, у якіх можна знайсці рысы, характэрныя для многіх і многіх людзей. Некаторыя героі маюць сваіх прататыпаў. У некаторых паасобныя рысы нагадваюць да некаторай ступені канкрэтныя факты з жыцця канкрэтных людзей… З найбольшай дакументальнай дакладнасцю выпісаны вобраз К. С. Заслонава».\\
+Да гонару [[постаці/міхась-лынькоў|Міхася Лынькова]], ён, чалавек вельмі самакрытычны, разважлівы ў ацэнках не толькі чужых, але і ўласных твораў, на дакладную гістарычнасць у «Векапомных днях» і не прэтэндаваў. У лісце да настаўніцы В. Лапіцкай і якраз у сувязі з «Векапомнымі днямі» пісьменнік патлумачыў: «Я не дакументаліст, пішу не дакументальныя творы. Большасць вобразаў — гэта абагульненыя, у якіх можна знайсці рысы, характэрныя для многіх і многіх людзей. Некаторыя героі маюць сваіх прататыпаў. У некаторых паасобныя рысы нагадваюць да некаторай ступені канкрэтныя факты з жыцця канкрэтных людзей… З найбольшай дакументальнай дакладнасцю выпісаны вобраз К. С. Заслонава».\\
 Але ў «Векапомных днях» і Заслонаў, як ужо адзначалася ў крытыцы, часам робіць тое, чаго ў рэальным жыцці не рабіў.