Дзед заняты, дзед майструе,
Чутны шоргат, стук.
Саша побач з ім шчыруе –
Памагае ўнук.

Ён стружком кару здзірае,
Завіхацца рад.
Хоць з ім струг
І дзед трымае,
Але ўнучак – хват!

Дзед сур’ёзны і паважны,
Кажа голасна, працяжна:
– Тут жа ў нас р-а-бо-ты! –
Хопіць да суботы!

Хлопчык радасна смяецца:
– Дзедка,
Што яшчэ?..
За нажоўку
Дзед бярэцца,
Дошку валачэ.

Задаволеныя, моўчкі
Шоргаюць пілой.
Пілавіння ручаёчкі
Сыплюцца мукой…

Саша ўгрэўся,
Ды трывае,
Дзеда словы паўтарае:
– Тут жа ў нас р-а-бо-ты!
Хопіць да суботы!

Не ў суботу,
Што для слоўца,
Недзе пад абед
Вынес веснічкі-варотцы
З-пад паветкі дзед.

Нёс памалу,
Не спяшаўся,
Хітра паглядаў,
Як за іх
Унук трымаўся –
Несці памагаў!

Да штыкетніка прынеслі
І ўздыхнулі:
– Ух!
І да шулачка завесы
Прыбівалі ўдвух.

Дзед на рукі ўзяў малога,
Прытуліў ямчэй:
– Трэба будзе дапамога, –
Пазаву яшчэ!

• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-змайстравалі-сані
• міхась-чарняўскі/міхась-чарняўскі-вогнепаклоннікі
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-вясёлка-над-полем
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-ёлка
• мікола-чарняўскі/мікола-чарняўскі-акадэмія-на-колах