А. М. Сцепаненку

Як блізка падступаецца прагрэс!
I што ў руках?
Магільная рыдлёўка…
Над Прыпяццю

зялёная Баршчоўка

За восем кіламетраў ад АЭС.
Наўкруг – лугі.
I пракаветны лес.

Тут хвалі сіньку плёскала вясло,
Рука –

сяўбой зямлю спадзеўна грэла.

Туманам ранне золкае шарэла,
I мокла жураўлінае крыло.
Жыццё гуло…
Жыццё наўсцяж гарэла…

Тут эпахальных не было падзей,
Былі радзіны і былі хаўтуры.
Праводзіў позірк воч старых пахмуры.
Цяжэлі рукі цвёрдыя людзей.
Ды ў памяці

вайны жылі віхуры.

…Уздрыгнуў ноччу пракаветны лес.
I воблак белы, як світанне, вырас,
Як згубы кліч,

як смерці чорнай вырак,

За восем кіламетраў –

над АЭС.

Ён рос і рос

і накрап сеяў спрэс.

А тут – душа закутая ў спакой –
Хадзілі лугам, плавалі ракой,
На пашу гналі вуліцай кароў,
Садзілі соткі

і… бялілі кроў.

I думалі: які ён, той прагрэс?
Ў глыбінцы свету…

Побач ля АЭС.

• алесь-пісьмянкоў/алесь-пісьмянкоў-1986
• артур-вольскі/артур-вольскі-боль-чарнобыля
• пімен-панчанка/пімен-панчанка-аб-самым-смачным
• мікола-мятліцкі/мікола-мятліцкі-санеты-чарнобыля
• іншае/сучасная-літаратура-беларусі/тэма-чарнобыля-ў-беларускай-паэзіі