~~META:
title = Мікола Гіль — Татава аўтаручка
&keywords = тата, максімка, сынок, сварыся, гуляй, бабулю, мама, пакой, маму, бабуля, ручкі
&abstract = Чытаць апавяданне Міколы Гіля "Татава аўтаручка"
&iftrue = True
~~

====== Мікола Гіль — Татава аўтаручка ======
\\
Сеў тата пісаць – а ручка не піша. Ён яе і трос, і чарніла нанова набіраў – не піша і ўсё. Гукнуў тады Максімку:\\
– Сынок, ты маёй ручкі не чапаў?\\
– Не, тата, не чапаў...\\
– Такая харошая ручка была! Прыйдуць мама з бабуляй, трэба будзе ў іх спытаць, мо яны бралі ды незнарок сапсавалі... А ты, сынок, ідзі гуляй.\\
Максімка паволі пайшоў у свой пакой і гэтак жа паволі зачыніў за сабой дзверы. Тата схіліўся над сталом. Ды неўзабаве Максімка зноў прыйшоў і дакрануўся да татавага пляча:\\
– А калі мама тваёй ручкі не брала?\\
Тата ўважліва паглядзеў на сына і, нібы аб нечым здагадаўшыся, сказаў:\\
– Мабыць, бабуля скінула яе са стала.\\
– А калі і бабуля не вінавата? – не адступаў Максімка.\\
– То тады і не ведаю, на каго думаць, – развёў тата рукамі. – Ты ідзі, гуляй, сынок, а мне працаваць трэба.\\
Але хлопчык не адыходзіў. Ён пастаяў, памаўчаў, затым зноў спытаў:\\
– I ты будзеш на іх сварыцца?\\
– На каго?\\
– На маму і на бабулю.\\
Тата ледзь прыкметна ўсміхнуўся:\\
– Пэўна, буду. Такую добрую ручку сапсавалі.\\
– Шкада мамы і бабулі...\\
Максімка ўздыхнуў і моўчкі пайшоў у другі пакой.\\
Цікаў на стале гадзіннік, адлічваючы секунды і мінуты: цік-так, цік-так... Пад гэта ціканне тату добра працавалася. Ён так захапіўся работай, што не заўважыў, як зноў падышоў сын.\\
– Не сварыся, тата, – паціху прамовіў ён, – не сварыся на маму і бабулю... Насварыся лепей на мяне...

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/артур-вольскі/артур-вольскі-татаў-родны-куток]]
  * [[творы/анатоль-грачанікаў/анатоль-грачанікаў-бацька-і-сын]]
  * [[творы/еўдакія-лось/еўдакія-лось-памяці-бацькі]]
  * [[творы/васіль-жуковіч/васіль-жуковіч-дзе-прывітанне]]
  * [[творы/мікола-гіль/мікола-гіль-чаго-смяяўся-кот-васька]]