~~META:
title = Мікола Гіль — Маміна казка
&keywords = мама, хлопчык, казку, новую, слонік, максімка, цацкі, гумавы, спіну, сядзець, мішка, гаспадар
&abstract = Чытаць апавяданне Міколы Гіля "Маміна казка"
&iftrue = True
~~

====== Мікола Гіль — Маміна казка ======
– Мама, раскажы казку! – просіць Максімка.\\
– Якую ж табе расказаць? – пытаецца мама.\\
– Самую-самую новую!\\
Лёгка сказаць – новую! А дзе яе ўзяць, гэтую новую? Усе казкі, якія толькі ведала, мама ўжо расказвала Максімку. Хіба самой прыдумаць?\\
– Добра, – усміхаецца мама. – Раскажу табе казку – не казку, быль – не быль, а што – сам здагадайся. Слухай!\\
Жыў-быў хлопчык, і было ў яго шмат розных цацак. Але вось бяда: не шанаваў, не бярог іх хлопчык. Дзе гуляў, там і кідаў. Псаваў, ламаў іх, калечыў. Уначы, калі ў хаце ўсе засыналі, цацкі часта ўсчыналі між сабою гаворку, скардзіліся на хлопчыка, жаліліся адна адной на свой лёс.\\
– Любы Слонік, – казаў плюшавы Мішка, – каб ты ведаў, як я пакутую, як мне балюча. Калі мяне прынеслі сюды з крамы, быў я здаровы і прыгожы. Я ўмеў сядзець, умеў, калі мяне пераварочвалі на спіну, радасна бурчаць. А цяпер? Цяпер я не магу ні сядзець, ні вымавіць свайго гучнага і радаснага «бэ-э-э...». Гэты нягодны хлопчык адарваў маю правую заднюю лапу, нечым вострым распароў мне спіну, папсаваў мае галасавыя звязкі, і я зрабіўся нямым калекам...\\
– І мне не лягчэй, – цяжка ўздыхаў гумавы Слонік. – Мой гаспадар паабгрызаў мне вушы, адарваў хобат. Ён упадабаў браць мяне з сабою ў ванну. Я ведаю, купацца трэба ўсім хлопчыкам і дзяўчынкам, але навошта браць у ванну і мяне? Праз дзірку ў жываце ў мяне набіраецца поўна вады, і я ляжу днямі мокры. Я хоць і гумавы, але ж дзе тут вытрываеш?\\
– Найбольш, сябры, папала, мусіць, мне, – падаў голас Зайчык. – Напачатку хлопчык быццам любіў мяне. Нават спаць браў з сабой. А потым... Што было потым, нават цяжка і ўспамінаць! Аднойчы мой гаспадар пакінуў мяне на балконе. Пайшоў дождж, з маланкамі і громам, і я цалюткую ноч праляжаў пад ліўнем. Назаўтра, калі ўзышло сонца, ад майго мяккага пушыстага футра не засталося і следу, я набрыняў вадой. А калі высах, дык увесь зморшчыўся, злямчыўся і ператварыўся ў брудны, бясформенны шэры камячок...\\
– Усё гэта так, – раптам скрыпуча загаварыў Трактар, – але мне не так шкада сябе, як той працы, што была затрачана на мяне. Адзін рабочы выразаў і габляваў драўляныя брускі, з якіх зроблены мае рама, матор і радыятар. Другі штампаваў з пластмасы мае колы, трэці высякаў з дроту восі, чацвёрты рабіў з бляхі сядло, руль і фары, пяты мяне склейваў, шосты кляпаў, сёмы фарбаваў... Колькі людзей стараліся, каб я быў прыгожы і цешыў дзяцей, а гэты хлопчык узяў ды паламаў мяне...\\
– Доўга яшчэ гаманілі вось так між сабою цацкі. Толькі хлопчык, які так моцна пакрыўдзіў іх усіх, нічога гэтага не чуў. Была ноч, і ён соладка спаў, – сказала мама, уздыхнула і змоўкла.\\
– І ўсё? – спытаў Максімка.\\
– Усё, – адказала Мама.\\
– Гэтая казка без канца? – сказаў хлопчык.\\
– А ты прыдумай канец сам, – адказала мама і паднялася, бо ёй трэба было спяшацца на работу.\\
А калі яна вярнулася дадому і зазірнула ў Максімкаў пакой, дык убачыла, што ўсе цацкі прыбраны, а на паліцы, на самым прыкметным месцы, стаяць плюшавы Мішка, гумавы Слонік, Зайчык і Трактар. Убачыла ўсё гэта мама і ўсміхнулася. Значыцца, прыдумаў Максімка канец да яе казкі. Значыцца, здагадаўся сын, пра якога хлопчыка яна расказвала яму сваю казку.

 


===== Падобныя старонкі =====
  * [[творы/сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-мама]]
  * [[ibdc.ped>мама]]
  * [[ibdc.ped>спасцігаю-мудрасць-маміных-урокаў]]
  * [[ibdc.ped>урокі-жыцця-4066]]
  * [[творы/пятрусь-макаль/пятрусь-макаль-схаваю-цацкі]]