Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:максім-гарэцкі:максім-гарэцкі-камароўская-хроніка [2025/08/23 15:43] – vedybeadmin
+++ творы:максім-гарэцкі:максім-гарэцкі-камароўская-хроніка [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Максім Гарэцкі — Камароўская хроніка ======
-«Камароўскую хроніку» Максіма Гарэцкага з поўным правам можна расцэньваць як унікальную з'яву ў гісторыі беларускай літаратуры. Гэта – галоўная кніга мастака, справа ўсяго творчага жыцця. Тут знайшлі сваё ўвасабленне працяглыя маральна-філасофскія пошукі М. Гарэцкага, яго роздум над кардынальнымі праблемамі чалавечага існавання. Разам з тым «Камароўская хроніка» – гэта шмат у якіх адносінах твор будучых часоў, літаратуры XXI ст. Невыпадкова [[litpers>максім-гарэцкі|Максім Гарэцкі]] з такой апантанасцю працаваў над аповесцю і так палка марыў убачыць яе завершанай. «Ну, нічога. Усё нічога. Усё добра будзе. Каб толькі мне напісаць гэтую сваю «Хроніку». Гэта была б рэч, што на працягу пэўнага часу нейкую цану мае». Відавочна, што ва ўмовах высылкі Максім Гарэцкі быў пазбаўлены магчымасці не толькі дапоўніць ранейшыя запісы, але і апрацаваць іх належным чынам дзеля паўнейшага ўвасаблення маштабнай мастацкай задумы – даць шырокую панараму жыцця беларускага народа на вялікім гістарычным адрэзку – ад эпохі прыгоннага права і да канца 30-х гадоў XX ст. I хоць твор застаўся незавершаным, недапрацаваным, М. Гарэцкі здолеў дакументальна-мастацкімі сродкамі намаляваць у ім яскравы эпічны вобраз эпохі, выявіць праз лёсы герояў змястоўную філасофскую канцэпцыю жыцця.\\
+«Камароўскую хроніку» Максіма Гарэцкага з поўным правам можна расцэньваць як унікальную з'яву ў гісторыі беларускай літаратуры. Гэта – галоўная кніга мастака, справа ўсяго творчага жыцця. Тут знайшлі сваё ўвасабленне працяглыя маральна-філасофскія пошукі М. Гарэцкага, яго роздум над кардынальнымі праблемамі чалавечага існавання. Разам з тым «Камароўская хроніка» – гэта шмат у якіх адносінах твор будучых часоў, літаратуры XXI ст. Невыпадкова [[постаці/максім-гарэцкі|Максім Гарэцкі]] з такой апантанасцю працаваў над аповесцю і так палка марыў убачыць яе завершанай. «Ну, нічога. Усё нічога. Усё добра будзе. Каб толькі мне напісаць гэтую сваю «Хроніку». Гэта была б рэч, што на працягу пэўнага часу нейкую цану мае». Відавочна, што ва ўмовах высылкі Максім Гарэцкі быў пазбаўлены магчымасці не толькі дапоўніць ранейшыя запісы, але і апрацаваць іх належным чынам дзеля паўнейшага ўвасаблення маштабнай мастацкай задумы – даць шырокую панараму жыцця беларускага народа на вялікім гістарычным адрэзку – ад эпохі прыгоннага права і да канца 30-х гадоў XX ст. I хоць твор застаўся незавершаным, недапрацаваным, М. Гарэцкі здолеў дакументальна-мастацкімі сродкамі намаляваць у ім яскравы эпічны вобраз эпохі, выявіць праз лёсы герояў змястоўную філасофскую канцэпцыю жыцця.\\
 Паводле аўтарскіх поглядаў, жыццё – гэта няспынны працэс выпрацоўкі, назапашвання і перадача ад пакалення да пакалення сацыяльнага, маральна-этычнага вопыту, духоўных каштоўнасцей. Гэты працэс не адбываецца без барацьбы. Сацыяльныя супярэчнасці, сутыкненне старога і новага, канфлікт бацькоў і дзяцей – непазбежныя спадарожнікі жыцця. Але з гуманістычнага пункту гледжання, сцвярджае Максім Гарэцкі, непрымальна, калі вырашэнне сацыяльных супярэчнасцей суправаджаецца чалавечымі ахвярамі, разбурэннямі і стратамі. У такім выпадку нельга гаварыць пра гістарычны прагрэс, рух наперад. Менавіта ў такую форму вылівалася пісьменніцкая ацэнка сацыялістычнай рэвалюцыі.\\
 Паўнейшаму ўвасабленню аўтарскай задумы падпарадкавана ўся структура «Хронікі», яе вобразна-выяўленчыя, моўна-стылявыя сродкі, форма падачы матэрыялу. Так, вызначальным момантам кампазіцыі стала пэўная гістарычная падзея. Разнастайны жыццёвы матэрыял у пяці «сшытках» размешчаны ў наступнай храналагічнай паслядоўнасці: 1863-1905, 1905-1917, 1917-1921, 1922-1923, 1924-1937 гг. Як бачым, камароўскае «пяцікніжжа» Гарэцкага мае выразна акрэсленую перыядызацыю, аснова якой – этапныя грамадска-палітычныя падзеі: паўстанне 1863 г., буржуазна-дэмакратычная рэвалюцыя 1905 г., рэвалюцыя 1917 г., заканчэнне грамадзянскай вайны і трагічны 1937 г. – трагічны для краіны і асабіста для пісьменніка. Унутры «сшыткаў» перыядызацыя болей дэталізаваная, і звязана яна з фактамі прыватнага жыцця герояў. Напрыклад, «1889: Жаніўся Паўлюк Ваявода; Памёрла Мар'ічка (2-я); Радзіўся Раман».\\