Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:максім-гарэцкі:максім-гарэцкі-дзве-душы [2025/08/23 15:43] – vedybeadmin
+++ творы:максім-гарэцкі:максім-гарэцкі-дзве-душы [2025/08/23 15:55] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ====== Максім Гарэцкі — Дзве душы ======
-Аповесць [[litpers>максім-гарэцкі|Максіма Гарэцкага]] «Дзве душы», напісаная па гарачых слядах вызначальных для Беларусі падзей 1918-1919 гг., адносіцца да філасофскіх твораў.\\
+Аповесць [[постаці/максім-гарэцкі|Максіма Гарэцкага]] «Дзве душы», напісаная па гарачых слядах вызначальных для Беларусі падзей 1918-1919 гг., адносіцца да філасофскіх твораў.\\
 Аповесць ёсць спроба разгадаць таямніцу чалавека ў новых сацыяльных умовах, у надзвычай складаным гістарычным часе. Паслярэвалюцыйнае разбурэнне сацыяльных, саслоўных перашкод, безумоўна, сведчыла аб пэўнай дэмакратызацыі грамадства, але працэс гэты, на жаль, не быў паступовым. Рэвалюцыя з’явілася тым выбухам, які, фактычна, узарваў старое грамадства, пазбавіўшы яго магчымасцяў паступовай трансфармацыі ў іншую якасць. Гістарычны злом пачаў фарміраваць новага чалавека без яго зваротнай сувязі з мінулым. Але пры ўсім трагізме гістарычных зломаў яны нясуць у сабе, як гэта не парадаксальна, і пазітыўны момант, бо выяўляюць сапраўдную сутнасць чалавека як істоты адказнай перад гісторыяй.\\
 Галоўны герой аповесці «Дзве душы» Ігнат Абдзіраловіч – армейскі афіцэр, у мінулым студэнт з дэмакратычнымі поглядамі. Ён жыве ў рэвалюцыйную эпоху, і неакрэсленасць яго пазіцый у многім можна патлумачыць неакрэсленасцю палітычнай сітуацыі ў краіне. Яго душэўны стан адлюстроўвае адпаведнае становішча беларускага народа на канкрэтным этапе яго развіцця. Адной з прычын душэўнай раздвоенасці Ігната з'яўляецца і блытаніна з паходжаннем. У 27-гадовым узросце герой твора даведаўся ад маці Маланні, што ён ад нараджэння – Васіль – селянін па паходжанні. Малання, узятая калісьці ў двор памешчыка Абдзіраловіча да нечакана асірацелага дзіцяці, падмяніла панскага сына сваім. Такім учынкам яна спадзявалася забяспечыць багатае і шчаслівае жыццё свайму роднаму сыну. Дзве душы (сялянская і панская) не маглі ўжыцца разам: «Душа дваілася. Адна палова несказанна плакала і жалілася на другую, нашто яна мучыць яе падманкамі. І калі ён троху выстагнаўся, казала: «Уцячы... уцячы...».\\