Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:максім-багдановіч:лірыка-максіма-багдановіча [2025/08/23 15:43] – vedybeadmin
+++ творы:максім-багдановіч:лірыка-максіма-багдановіча [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 88: / Радок 88: @@
 Потым ён атрымлівае душэўнае задавальненне ад зместу «псальмы слічнай» (прыгожай царкоўнай песні). Дзяк Гапон, які згадваецца ў апошняй страфе верша, «кнігу гэтую... дзеля душы спісаў у месцы Ваўкавыску». Ён, такім чынам, выступае ў ролі перапісчыка, аднак адрозніваецца ад героя вышэй згаданага верша. Гапон не проста перапісаў «псальмы», а далучыўся да іх душой, прапусціў праз сэрца.\\
-Усе тры творы напісаны [[slounik>александрыйскі-верш|александрыйскім вершам]] – антычнай формай радка (у славянскіх літаратурах – гэта шасцістопны [[slounik>ямб|ямб]] з [[slounik>цэзура|цэзурай]] пасля трэцяй стапы). Зварот да такога вершаванага памеру не з’яўляецца выпадковым. Доўгі дванаццаціскладовы радок падкрэслівае значнасць і велічнасць справы, якую робяць летапісец і перапісчык.\\
+Усе тры творы напісаны [[слоўнік/александрыйскі-верш|александрыйскім вершам]] – антычнай формай радка (у славянскіх літаратурах – гэта шасцістопны [[слоўнік/ямб|ямб]] з [[слоўнік/цэзура|цэзурай]] пасля трэцяй стапы). Зварот да такога вершаванага памеру не з’яўляецца выпадковым. Доўгі дванаццаціскладовы радок падкрэслівае значнасць і велічнасць справы, якую робяць летапісец і перапісчык.\\
 М. Багдановіч надаваў вялікую ўвагу паэтычнаму майстэрству, форме твора. У праграмным вершы «[[творы/максім-багдановіч/максім-багдановіч-песняру|Песняру]]» (1910), дзе выяўляюцца эстэтычныя погляды паэта, гучыць думка пра вялікую, карпатлівую працу над творам. «Брата маладога», песняра, М. Багдановіч папярэджвае, што слабы верш не закране чалавечае сэрца, што
@@ Радок 96: / Радок 96: @@
 Брызнуць іскры з халодных каменняў.
-Праз усё свае жыццё М. Багдановіч нёс веру, што адроджаная беларуская літаратура ўздымецца да ўзроўню мастацкіх дасягненняў сусветнай культуры і панясе «свой дар» іншым народам. Творчасць М. Багдановіча сінтэзавала ў сабе два полюсы: фальклорную традыцыю свайго народа і класічную, напрацаваную тысячагоддзямі культурную спадчыну чалавецтва. Як ніхто ў нацыянальнай літаратуры пачатку стагоддзя, ён смела звяртаўся да класічных жанраў, форм, памераў – [[slounik>санет|санета]], [[slounik>трыялет|трыялета]], [[slounik>рандо|рандо]], [[slounik>актава|актавы]], [[slounik>пентаметр|пентаметра]], александрыйскага верша, верша ў прозе, [[slounik>свабодны-верш-верлібр|верлібра]] і г. д. Узбагачаў, рабіў больш разнастайнай беларускую паэзію і прозу, а побач з гэтым даказваў мастацкай практыкай, што родная мова, багатая, гнуткая, патрапіць любой форме.\\
+Праз усё свае жыццё М. Багдановіч нёс веру, што адроджаная беларуская літаратура ўздымецца да ўзроўню мастацкіх дасягненняў сусветнай культуры і панясе «свой дар» іншым народам. Творчасць М. Багдановіча сінтэзавала ў сабе два полюсы: фальклорную традыцыю свайго народа і класічную, напрацаваную тысячагоддзямі культурную спадчыну чалавецтва. Як ніхто ў нацыянальнай літаратуры пачатку стагоддзя, ён смела звяртаўся да класічных жанраў, форм, памераў – [[слоўнік/санет|санета]], [[слоўнік/трыялет|трыялета]], [[слоўнік/рандо|рандо]], [[слоўнік/актава|актавы]], [[слоўнік/пентаметр|пентаметра]], александрыйскага верша, верша ў прозе, [[слоўнік/свабодны-верш-верлібр|верлібра]] і г. д. Узбагачаў, рабіў больш разнастайнай беларускую паэзію і прозу, а побач з гэтым даказваў мастацкай практыкай, што родная мова, багатая, гнуткая, патрапіць любой форме.\\
 Трыялетам, васьмірадковым вершам, напісаным у адпаведнасці з жорсткай схемай, паэт мог перадаць самыя розныя жыццёвыя з’явы. Так, у трыялеце «С. Палуяну» М. Багдановіч гаворыць пра трагічны лёс свайго сучасніка – крытыка, публіцыста, празаіка С. Палуяна, які ў дваццацігадовым узросце, не вытрымаўшы жыццёвых нягод, застрэліўся. Ён называе прычыны, што прывялі актыўнага нашаніўца да трагічнага фінала: