Адрозненні

Тут паказаны адрозненні паміж двума версіямі гэтай старонкі.

--- творы:леанід-дайнека:леанід-дайнека-меч-князя-вячкі [2025/08/22 11:11] – створана - знешняе змена 127.0.0.1
+++ творы:леанід-дайнека:леанід-дайнека-меч-князя-вячкі [2025/08/23 15:53] (бягучы) – vedybeadmin
@@ Радок 9: / Радок 9: @@
 Раман «Меч князя Вячкі» пераносіць нас на пачатак XIII ст., калі на Полацкае княства абрынулася крыжацкая навала. Тэўтоны імкнуліся падначаліць славянскія і прыбалтыйскія землі. Мужным абаронцам Полацкай зямлі, непрымірымым ворагам крыжакоў паўстае князь Вячка (Вячаслаў Барысавіч), вобраз якога ў рамане займае цэнтральнае месца. Ён — любімец народа і сам шчаслівы, што належыць да такога духоўна нязломнага, самаахвярнага народа.
-Пісьменнік паказвае князя Вячку як патрыёта роднай зямлі, багатую і свабодалюбівую натуру. Вячка бачыць, што варагаванне паміж князямі, іхнія амбіцыі нясуць бацькаўшчыне толькі шкоду, становяцца спрыяльнай глебай для крыжакоў у ажыццяўленні сваіх захопніцкіх намераў. Князь Уладзімір, паводле трактоўкі [[bellit>леанід-дайнека/творчасць-леаніда-дайнекі|Леаніда Дайнекі]], прамая процілегласць Вячку: ён турбуецца толькі пра «княжую ўладу», а не пра тое, як спыніць крыжацкую агрэсію. Вячка даводзіць яму аб неабходнасці прымірэння, яднання перад пагрозай каварнага, хітрага ворага, бо ўсведамляе, што галоўнае — гэта ўтрымаць незалежнасць, выратаваць свой народ ад рабства: «Трэба ахвяраваць, ахвяраваць шмат чым, каб заўтрашнія людзі на нашай зямлі мірна жылі...» У рамане вельмі шмат драматычна-трагедыйных сцэн і эпізодаў. Пісьменнік стварае яркі вобраз народнага героя — Якава Палачаніна. Менавіта ён пасля гібелі князя Вячкі выносіць ягоны меч, які сімвалізуе няскоранасць нашага народа. Епіскап Альберт, арганізатар крыжацкага паходу, узрадаваны перамогай, прыносіць вестку пра смерць князя Вячкі. Аднак храніст Генрых пасля жорсткай сечы працяты ўсведамленнем непераможнасці тых, у каго яны хочуць забраць зямлю і волю. Таму Генрых у роспачы-адчаі выкрыквае: «Ён перамог! Ён перамог!»
+Пісьменнік паказвае князя Вячку як патрыёта роднай зямлі, багатую і свабодалюбівую натуру. Вячка бачыць, што варагаванне паміж князямі, іхнія амбіцыі нясуць бацькаўшчыне толькі шкоду, становяцца спрыяльнай глебай для крыжакоў у ажыццяўленні сваіх захопніцкіх намераў. Князь Уладзімір, паводле трактоўкі [[творы/леанід-дайнека/творчасць-леаніда-дайнекі|Леаніда Дайнекі]], прамая процілегласць Вячку: ён турбуецца толькі пра «княжую ўладу», а не пра тое, як спыніць крыжацкую агрэсію. Вячка даводзіць яму аб неабходнасці прымірэння, яднання перад пагрозай каварнага, хітрага ворага, бо ўсведамляе, што галоўнае — гэта ўтрымаць незалежнасць, выратаваць свой народ ад рабства: «Трэба ахвяраваць, ахвяраваць шмат чым, каб заўтрашнія людзі на нашай зямлі мірна жылі...» У рамане вельмі шмат драматычна-трагедыйных сцэн і эпізодаў. Пісьменнік стварае яркі вобраз народнага героя — Якава Палачаніна. Менавіта ён пасля гібелі князя Вячкі выносіць ягоны меч, які сімвалізуе няскоранасць нашага народа. Епіскап Альберт, арганізатар крыжацкага паходу, узрадаваны перамогай, прыносіць вестку пра смерць князя Вячкі. Аднак храніст Генрых пасля жорсткай сечы працяты ўсведамленнем непераможнасці тых, у каго яны хочуць забраць зямлю і волю. Таму Генрых у роспачы-адчаі выкрыквае: «Ён перамог! Ён перамог!»
 **Адказы на пытанні:**
@@ Радок 30: / Радок 30: @@
 Захапіўшы Соф’ю ў палон, тэўтоны выкарыстоўваюць дзяўчынку як прыманку для князя. Ён вымушаны рабіць выбар паміж бацькоўскім абавязкам бараніць сваё дзіця і адказнасцю перад краінай.\\
 Аўтар раскрывае стан Вячкі, якога з-за гэтага выбару разрываюць душэўныя пакуты. Мы бачым добрага бацьку, які ўсім сэрцам любіць Соф’ю і ў думках развітваецца з ёю назаўсёды: "Даруй мне, дочачка, даруй, ластавачка мая, – думаў князь. – Даруй свайму бацьку, што не можа вызваліць цябе са злыдневай апекі. Ножкі і ручкі твае цалую. Даруй".\\
-. Для паказу з’яў даўняга часу аўтар ужывае [[slounik>архаізмы|архаізмы]]:\\
+. Для паказу з’яў даўняга часу аўтар ужывае [[слоўнік/архаізмы|архаізмы]]:\\
 валка – бойка, бітва;\\
 чалядніца – жанчына з чэлядзі, прыслуга князя;\\
@@ Радок 50: / Радок 50: @@
 ===== Падобныя старонкі =====
-  * [[bellit>леанід-дайнека/творчасць-леаніда-дайнекі]]
+  * [[творы/леанід-дайнека/творчасць-леаніда-дайнекі]]
-  * [[bellit>леанід-дайнека/леанід-дайнека-дрыгавічы]]
+  * [[творы/леанід-дайнека/леанід-дайнека-дрыгавічы]]
-  * [[bellit>леанід-дайнека/леанід-дайнека-вячка-1224-год]]
+  * [[творы/леанід-дайнека/леанід-дайнека-вячка-1224-год]]
-  * [[bellit>леанід-дайнека/леанід-дайнека-жалезныя-жалуды]]
+  * [[творы/леанід-дайнека/леанід-дайнека-жалезныя-жалуды]]
-  * [[bellit>леанід-дайнека/леанід-дайнека-след-ваўкалака]]
+  * [[творы/леанід-дайнека/леанід-дайнека-след-ваўкалака]]