Гэта старая версія дакумента!

Кандрат Крапіва — Дзед і Баба

Ехаў Дзедка на кірмаш,

З ім на возе – Баба.

Конік з выгляду – дарма,

Ды цягнуў ён слаба:

Меў не болей двух гадоў,

Як суседзі кажуць.

Баба ж тая – сем пудоў,

Сама меней, важыць.

Пад узгорак або ў гразь –

Конь насілу возьме.

Стала Баба памагаць…

Седзячы на возе.

Што ж, каню другі гадок.

Дык яна – за білы

Ды нагамі у перадок

Пхне, як мае сілы.

– Кінь, дурная, бо зганю! –

Дзед тут Бабе кажа. –

Ты паможаш так каню,

Як хваробе кашаль.

– Ах ты, ёлупень стары! –

Баба Дзеда лае. –

Стой жа тут, хоць ты згары!

Мне бяда малая.

Потым – гоп яна з калёс,

Села ля дарогі,

А каня як чорт панёс, –

Дзе ўзяліся й ногі!

Ва ўстановах часам ёсць

Вось такія ж «бабы»:

Здэцца, й робяць яны штось,

Але справы – слабы.

Ды такая не ўцячэ!

Скажам ёй нарэшце: –

Мо без вас было б лягчэй?

Паспрабуйце злезці!

Падобныя старонкі