У сонцы дзён, у зорнасці начэй
Я сеяў іскры сэрца поўнай жменяй.
Мільгалі думы хутка, як імгненні,
Стоцветныя, як водблескі вачэй.

А маладзік, бы срэбназлоты змей,
Кідаў у мора яркае насенне.
Маўчалі пальмы ў ночным задуменні,
Я запалонен быў красой, чыёй? –

Яна была чароўна, бы камея,
Як успамін, як вешніх красак сон.
Панёс віхор, бы шызай чайкі стогн.

Магутны морскі шторм яе завеяў,
А водгук кліча, як падводны звон,
У зорнасці вачэй, у сонцы дзён.

• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-паміж-пяскоў-егі
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-замёрзла-ноччу-ш
• вянок-санетаў
• янка-купала/янка-купала-для-зямлі-прадзедаў-маіх
• санет